Κατηγορία: Απόψεις

«Καραϊσκάκης» ή «Να ‘τανε το ‘21»;

«Καραϊσκάκης» ή «Να ‘τανε το ‘21»;

Ο λόγος που θεωρώ τον Καραϊσκάκη τη χαρακτηριστικότερη μορφή του Αγώνα του ’21, είναι γιατί κουβαλά όχι μόνο όλη τη γενναιότητα, την τρέλα και την ικανότητα των τότε αγωνιστών, αλλά και τον εγωισμό, την ιδιοτέλεια και την ροπή στα λάθη. Γεννημένος στα 1782, κλέφτης από τα παιδικά του χρόνια, διετέλεσε αρματολός στην αυλή του Αλή Πασά και μετείχε στην Επανάσταση από την αρχή της, κάνοντας αρχικά τον φίλο στους Τούρκους μέχρι να μπορεί να συγκρουστεί μαζί τους.

Διαβάστε περισσότερα ›
Η ταυτότητα της Χριστιανικής Ορθοδοξίας

Η ταυτότητα της Χριστιανικής Ορθοδοξίας

Ο «χρυσορρόας» όσιος Πατέρας Ιωάννης Δαμασκηνός, αναφερόμενος στην σπουδαιότητα των ιερών εικόνων για τη ζωή των πιστών, τις αποκαλεί «βιβλία των αγραμμάτων». Αποδίδει μ’ αυτόν τον τρόπο τον ρόλο των εικόνων και γενικότερα της χριστιανικής τέχνης στους κόλπους της Εκκλησίας.

Διαβάστε περισσότερα ›
Οδυσσέας Ανδρούτσος: Δεινός πολέμαρχος και αληπασαλής πρώτης

Οδυσσέας Ανδρούτσος: Δεινός πολέμαρχος και αληπασαλής πρώτης

Ὀδυσσέας ή ’Δυσσέας (Πινακ.): Ένα από τα παιδιά του θρυλικού κλεφταρματολού Ανδρίτσου. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, θρυλικός κλεφταρματολός και ο ίδιος. Ένας πολέμαρχος περιωπής, που του έμελλε να γίνει ένα με την Επανάσταση, περσόνα αναγνωρίσιμη και πρωτοκλασάτη στις σελίδες της ιστορίας μας, με όλους τους τόνους λάσπης που δέχθηκε η φήμη του και η υστεροφημία του από τους «καλαμαράδες»

Διαβάστε περισσότερα ›
Νικόλαος Γύζης. Το κρυφό σχολειό· ελαιογραφία. 1885/86.

Ο μύθος του «κρυφού σχολειού» και η εκπαίδευση στα χρόνια της τουρκοκρατίας

«Κάπου κάπου, από τα πυκνά σύννεφα του δεσποτισμού και της βαρβαρότητας προβάλλει ένα αμυδρό φέγγος αρετής και φιλοπατρίας. Λειτουργούν λ.χ. δύο δημόσια σχολεία που ιδρύθηκαν από ιδιώτες. Το ένα τώρα τελευταία από τον Αθηναίο έμπορο Ντέκα. Έχει δώδεκα τροφίμους που διδάσκονται ελληνικά γράμματα».

Διαβάστε περισσότερα ›
Αν ο Ελληνισμός θέλει να επιβιώσει ωε διακεκριμένη ταυτότητα, το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να παράγει όσα τρώει.

Η προφητεία του Κονδύλη

Αν ο Ελληνισμός θέλει να επιβιώσει ωε διακεκριμένη ταυτότητα, το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να παράγει όσα τρώει. Δεν εννοώ διόλου κάποιαν οικονομική αυτάρκεια με την παλιά έννοια, αλλά την απαλλαγή από την πολιτική και την πρακτική του παρασιτικού καταναλωτισμού. Ένα βιώσιμο συλλογικό υποκείμενο οφείλει να εξάγει τουλάχιστον τόσα, όσα εισάγει, σ’ έναν ανοικτότερο κόσμο. Ειδάλλως είναι αναπόφευκτη η πτώση στα κατώτερα σκαλιά του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας, η καταχρέωση και η πολιτικοστρατιωτική εξάρτηση.

Διαβάστε περισσότερα ›
Ποιος ήταν ο Φωτάκος; Ήταν ο αγιουτάντες (γραμματικός, υπασπιστής) του Κολοκοτρώνη και συγγραφέας του περίφημου δίτομου Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως (γραμμένα με έναν εξόχως ελκυστικό τρόπο, ο οποίος θυμίζει, τρόπον τινά, τις παραβολές εκείνες που διηγείτο ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ στους πιστούς του).

Ο Λυκούργος της Σάμου και ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος (ή Φωτάκος) οι φυσικοί μου ήρωες!

Ποιος ο Λυκούργος Λογοθέτης; Ένας πολυτάλαντος, χαρισματικός και ευγενικός άνθρωπος. Αν και μη ευγενής στην καταγωγή, φρόντισε και έμαθε λατινικά, ιταλικά, καθώς και στοιχεία ιατρικής, φυσικής και χημείας, επιστήμες προς τις οποίες είχε κλίση και ενδιαφέρον. Άφησε σπουδαία φήμη πίσω του εργαζόμενος στις παραδουνάβιες χώρες ως λογοθέτης (από κει και το παρώνυμό του), ήταν περιζήτητος, θα μπορούσε να ζει ως άρχοντας αν το επιθυμούσε. Άλλα όμως επιθυμούσε η φλογερή του καρδιά.

Διαβάστε περισσότερα ›
Το πολιτικό σύστημα καθίσταται όλο και πιο εξόφθαλμα μονοπολικό καθώς η υπάρχουσα αντιπολίτευση αποδεικνύεται παντελώς ανίκανη να αποτελέσει, έστω στοιχειωδώς, μία εναλλακτική πρόταση.

Ο δημοκρατικός και ο αντιδημοκρατικός πατριωτισμός

Και επειδή ακριβώς ο δημοκρατικός πατριωτισμός έχει πλειοψηφικά χαρακτηριστικά, γι’ αυτό και πασχίζουν να τον εκτρέψουν σε αντιδημοκρατική, περιθωριακή κατεύθυνση, ώστε να μείνει μειοψηφικός και εν τέλει εξαρτώμενος.

Διαβάστε περισσότερα ›
Θεσσαλονίκη, 1962-63. Διαμαρτυρία στην Πλατεία Χημείου

Η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» και οι μαύρες εικόνες του παρελθόντος

Η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» και οι μαύρες εικόνες του παρελθόντος

Διαβάστε περισσότερα ›
O Πλάτωνας (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά), λεπτομέρεια της Σχολής των Αθηνών του Ραφαήλ

Francois Chatelet: «Η φιλοσοφία μιλάει την ελληνική γλώσσα.»

Με ένα λόγο η φιλοσοφία είναι ελληνική· είναι θυγατέρα της Πόλης· της δημοκρατικής Πόλης. Αν το δεχτούμε αυτό, μένει ακόμα να πούμε ότι η ελληνική γλώσσα δεν είναι μια αμετακίνητη ουσία και ότι, αν δούμε την φτιαξιά της, οι μεταβολές βαραίνουν γι’ αυτή όσο και οι μονιμότητες. Έτσι η Πόλις, που διαδέχεται επαναστατικά έναν «φεουδαρχικό μεσαίωνα», έχει τις ρίζες της σ’ ένα προηγούμενο παρελθόν, το οποίο σφραγίζουν οι προομηρικές βασιλείες και του οποίου τα ίχνη εμφανίζονται, μεταξύ άλλων, και στα πλατωνικά κείμενα. Γι’ αυτό η αθηναϊκή δημοκρατία -σημείο αναφοράς του Πλάτωνα και των αντιπάλων του Σοφιστών- είναι ένα πρόβλημα, όχι μια ουσία.

Διαβάστε περισσότερα ›
Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, «Βραδινές αναπολήσεις», 1959. Εθνική Πινακοθήκη

Το #metoo, η «πατριαρχία» και η κρίση των φύλων στην παγκοσμιοποίηση

Οι ανώτερες τάξεις βιώνουν την υπέρβαση των παραδεδομένων μεταξύ τους ρόλων, ως «απογείωση» σ’ έναν πρωτόφαντο βαθμό ελευθερίας στις σεξουαλικές επιλογές τους. Το πολυάμορι (πολυγαμία) και η πανσεξουαλικότητα, είναι σίγουρα η τελευταία λέξη της μόδας στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας.

Διαβάστε περισσότερα ›