Οι Βυζαντινοί Δήμοι Γράφει ο Φάνης Καψωμάνης  Τι ήταν οι δήμοι στο Βυζάντιο, πώς λειτουργούσαν και πού αποσκοπούσαν; Τι ήταν ο ιππόδρομος για τους Βυζαντινούς, πώς γίνονταν οι αρματοδρομίες και γιατί άρεσαν τόσο στον κόσμο (μέχρι του σημείου να υπάρχουν […]

Ο χρόνος στη φυσική Γράφει ο Γιώργος Μπαντές*  Αριστοτέλης Ο Αριστοτέλης έβαλε τις διαχρονικές βάσεις για τη μελέτη της έννοιας του χρόνου, συνδέοντάς την με την  κίνηση. Ο χρόνος, είπε, συνδέεται με την κίνηση. Όμως ο χρόνος δεν είναι κίνηση (δεν […]

Άνιση σχολική επίδοση: Οι παρανοήσεις περί ευφυΐας & οι κοινωνικές ανισότητες της εκπαίδευσης Εισαγωγή Γράφει η Έφη Γεωργοπούλου            Η Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης, που προέκυψε τη δεκαετία του 1950 ως κλάδος των κοινωνικών επιστημών, στα πλαίσια της προσπάθειας θεμελίωσης ενός […]

Σάββατο είναι, μη Φοβάσαι… Επεισόδιο 2: Ο Dany Brillant στο τσιν-τσιν! Γράφει ο Φώτης Μπατσίλας* Δυο πρόσωπα με παρακολουθούν συνεχώς, ένας Τζέκυλ κι ένας Χάυντ, τους ξέρω και τους δυο, κι αυτοί με ξέρουν, έτσι νομίζω, άρα έτσι είναι, ακούν […]

Γι’ αυτό και πήγαινε από σκάνδαλο σε σκάνδαλο. (Η δεύτερη ταινία του «Η χρυσή Εποχή» ήταν απαγορευμένη για δεκαετίες). «Αυτός ο τρελός έρωτας για το όνειρο, για την απόλαυση του να ονειρεύομαι, τελείως απαλλαγμένος από οποιαδήποτε ανάγκη για εξήγηση, είναι ένα από τα βαθιά αισθήματα που μ’ έφεραν κοντά στο σουρεαλισμό. Ο Ανδαλουσιανός σκύλος γεννήθηκε από τη συνάντηση ενός ονείρου μου μ’ ένα όνειρο του Νταλί. Αργότερα εισήγαγα όνειρα στις ταινίες μου, προσπαθώντας να αποφύγω τον λογικό κι επεξηγηματικό ρόλο που παίζουν συνήθως».

Ο Ερανιστής ξανά στο διαδίκτυο Προς τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες Χωρίς δική μας ευθύνη και για αδιευκρίνιστους ακόμα λόγους, σημαντικό μέρος των κειμένων που δημοσιεύτηκαν στον Ερανιστή καταστράφηκε. Ζητούμε συγγνώμη για την αναστάτωση. Σταδιακά θα αποκαταστήσουμε ένα μέρος των […]

Ο Λευκός Πύργος είναι από τα πιο εμφανή και γνωστά ιστορικά κτίσματα της «νύμφης τον Θερμαϊκού». Αποτελείται από 6 ορόφους, έχει 34 μέτρα ύψος και 70 μέτρα περίμετρο. Αποτέλεσε μέρος των τειχών της πόλης, τα οποία ξεπερνούσαν κάποτε σε μήκος τα τέσσερα χιλιόμετρα (το αρχικό μήκος ήταν 8.000 μ.).

Η επανάσταση των Ζηλωτών στη Θεσσαλονίκη (1342-1349 μ.Χ.) Ι Γράφει ο  Δημήτρης Τζήκας Ολόκληρος ο 14ος αιώνας χαρακτηρίζεται ως αιώνας παρακμής για την άλλοτε ισχυρή Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η καθοδική πορεία που ξεκίνησε με  την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Χριστιανούς σταυροφόρους […]

Κι εδώ δεν μιλάμε για την καταγγελία της ανθρώπινης ανευθυνότητας που εκφράζεται με την επικίνδυνη παντογνωσία της ασχετοσύνης. Εδώ μιλάμε για την βαθύτερη πεποίθηση του υποδεέστερου που οφείλει να σιωπά. Για την απαξίωση της γνώμης μπροστά στον επαΐοντα. Για την απαίτηση της υπεροχής, που μόνο η κατοχή της μοναδικής αλήθειας μπορεί να νομιμοποιήσει. Ε λοιπόν, αυτές οι μοναδικές αλήθειες είναι οι πιο επικίνδυνες γιατί στην ουσία είναι το δεκανίκι του πιο απάνθρωπου φανατισμού. Και κάπως έτσι φτάνουμε στην αλήθεια των σοφιστών, που με τόσο μένος πολέμησε ο Πλάτωνας, δηλαδή στην άρνηση κάθε αλήθειας και στην αναγκαιότητα της πειθούς για τη δική μας αλήθεια.

Το 1833 η Αντιβασιλεία έθεσε τελικά εκτός κυκλοφορίας το Φοίνικα και καθόρισε νέο νομισματικό σύστημα με βάση τη δραχμή. Μια δραχμή ήταν περιεκτικότητας 4,029 γραμμαρίων καθαρού αργύρου και ίσης αξίας προς 0.895 του γαλλικού φράγκου. Κλάσμα της εξακολούθησε να είναι το λεπτό (1:100). Τα νέα κέρματα κόπηκαν στο Μόναχο, ο δε ακριβής αριθμός τους παραμένει άγνωστος.