«Σήμερον δύο παγκόσμια μέτωπα διαμορφούνται: Ο Κομμουνιστικός Πανσλαβισμός και ο Φιλελεύθερος Αγγλοσαξονισμός.… αμφότεραι αι παρατάξεις θα συγκλίνουν προς τον Σοσιαλισμόν, θα παραμένη ως κύριον περιεχόμενον της αντιθέσεως το μέγα θέμα της Ελευθερίας…»

Ο ρόλος του Μεταξά υπήρξε καθοριστικός κατά το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 1915, όταν η επέμβαση του ελληνικού στρατού στην Καλλίπολη, θα απορριφθεί από τον βασιλιά επί τη βάσει των δικών του επιχειρημάτων. Και όμως, μερικούς μήνες πριν, στις 6 Ιουλίου 1914, εν όψει πιθανού ελληνοτουρκικού πολέμου, υποστήριζε την απόβαση… ακριβώς στην Καλλίπολη!

Από το 2020 κι έπειτα η απόφαση της Ελλάδας να εγκαταλείψει την κατευναστική στάση και να αντιταχθεί σθεναρά στις προκλήσεις του τουρκικού επεκτατισμού, λειτούργησε πολλαπλασιαστικά ως προς την γεωπολιτική της αξία και σημασία. Στην βάση αυτή η Ελλάδα έχει θέσει υποψηφιότητα να αποτελέσει δυνητικός ενεργειακός κόμβος της Ευρώπης. Και είναι ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της Αλεξανδρούπολης -ως προς τον τουρκικό έλεγχο των στενών του Βοσπόρου- που την καθιστά τόσο βαρύνουσα γεωστρατηγικά για όλη την δυτική συμμαχία.

Ουσιαστικά όμως, αν κάποιος έκλεβε ακόμη και τρία στάχυα από το χωράφι, για να μην αναφερθούμε σε κλοπή μεγαλύτερης ποσότητας, ο νέος νόμος προέβλεπε την εκτέλεση και την δήμευση της περιουσίας.

Ο Ράνσιμαν τονίζει ότι οι Βαλκάνιοι, τη στιγμή που οι Τούρκοι εισβάλλουν στην Ευρώπη, θα μπορούσαν να τους καταβάλουν εάν την ίδια στιγμή δεν πολεμούσαν μεταξύ τους. Άλλωστε, μετά από λίγο, στη μάχη του Κοσσυφοπεδίου (1389), οι Σέρβοι, που νόμιζαν ότι μπορούσαν να υποκαταστήσουν τους Βυζαντινούς, θα ηττηθούν κατά κράτος από τους Τούρκους.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΣΙΩΛΗΣ σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον αγαπημένο του φίλο και συνάδελφο ΜΑΡΙΟ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, στην εκπομπή ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ. Συμμετέχει ο Παναγιώτης Μπούγιας. Το γύρισμα έγινε στο στούνιο της Σχολής κινηματογράφου και τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου, το χειμώνα του 2015. Ο απολαυστικός ΤΣΙΩΛΗΣ σε μια συνέντευξη ποταμό με άγνωστες ιστορίες της κινηματογραφικής του πορείας, γέλιο, εκπλήξεις, συγκίνηση.

Ο επόμενος αιώνας, όμως, ξεκίνησε ήδη με την 11η Σεπτεμβρίου, με την εμφάνιση του τέρατος του ισλαμισμού. Η Δύση χάνει την πρωτοκαθεδρία και αποσυντίθεται αξιακά – η Ευρώπη μεταβάλλεται σταδιακώς σε Ευραφρική· στην Άπω Ανατολή αναδύεται ο κινεζικός ολοκληρωτικός κολοσσός, η Τουρκία επιστρέφει επεκτατικά· ο Πούτιν ξαναφέρνει τη Ρωσία στην εποχή του κνούτου και των αιματηρών κατακτήσεων· η Ευρασία (Κίνα, Ιράν, Ρωσία, Τουρκία…) παίρνει το πρόσωπο του πιο αποτρόπαιου ολοκληρωτισμού.

Τι θα κάνουμε, όμως και πώς θα αντιδράσουμε σε περιπτώσεις όπως η κατάργηση της διδασκαλίας των πλατωνικών έργων, επειδή ο Πλάτων ήταν άντρας, λευκός και ζούσε σε δουλοκτητική κοινωνία; Ή, στην ακύρωση μίας παράστασης με έργο του Μπέκετ, επειδή ο σκηνοθέτης επέλεξε άντρες ηθοποιούς για την ερμηνεία των ρόλων που ήταν γραμμένοι για άντρες; Δύο περιστατικά πρόσφατα, ανάμεσα σε αναρίθμητες άλλες ανοησίες, ανθρώπων που προσπαθούν να ακυρώσουν αιώνες πολιτισμού και ανθρώπινης σκέψης. 

Είναι στενόμυαλοι και κοντόφθαλμοι όσοι Έλληνες θέλουν και καλά να μας καθίσουν φράγκικες ιδέες, συστήματα και συνήθια. Κι αυτοί τίποτα δεν κάνουν. Κι αυτοί τον καιρό τους χάνουν. Φαντάζουνται πως ο φράγκικος πολιτισμός μπορεί να μας κάμει άλλους, και θαρρούν πως ο φράγκικος πολιτισμός είναι ευγενικώτερος και καλλίτερος από τον ελληνικό, ή νομίζουν ίσως πως ελληνικός πολιτισμός δεν υπάρχει.

«Βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας χαρακτηρίζεται ο τουρισμός από πολλούς, που επικαλούνται τη σημαντική συνεισφορά του στο ΑΕΠ της χώρας. Το χαρακτηρισμό αυτόν, παρά την προφανή αντίφαση που φέρει, τον δικαιολογούν και οι προσδοκίες που γεννά κάθε άνοιξη το ξεκίνημα της σαιζόν, αλλά και οι πανηγυρισμοί ή απογοητεύσεις στο τέλος της.