Αυτούς τους Ήρωες με ήτα κεφαλαίο που τα έδωσαν όλα για την Ελευθερία τιμούμε και θυμόμαστε σήμερα! Αυτούς που χάραξαν με βαθιά γράμματα στην πλάκα της Ιστορίας πως «η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με αίμα»!

Την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023 πραγματοποιήθηκε στη Λωζάννη εκδήλωση με θέμα “Η Μικρασιατική Εκστρατεία και ο ρόλος του πετρελαίου”, με ομιλητή τον κ. Μελέτη Μελετόπουλο, Δρ Oικονομικών και Kοινωνικών Eπιστημών του Πανεπιστήμιου της Γενεύης.

Η κακοδαιμονία του ελληνικού κράτος με τον σιδηρόδρομο είναι διαχρονική. Ανέκαθεν τα ιδιωτικά συμφέροντα αντιστρατεύονταν ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο. Τον 19ο αιώνα, λόγω έλλειψης δρόμων, οι καραβοκύρηδες είχαν στα χέρια τους τις συγκοινωνίες και έβλεπαν ανταγωνιστικά τη δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου. Έτσι η Ελλάδα υπήρξε η τελευταία βαλκανική χώρα που έφτιαξε σιδηρόδρομο.

Γιατί η Ελλάδα δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει σύγχρονο σιδηρόδρομο, παρότι «επένδυσε» δεκάδες δισεκατομμύρια – Κακοδιοίκηση και διαφθορά στον οργανισμό που έχει κοστίσει όσο 5 «Ολυμπιακές» – Από την «παράγκα» της χούντας, στις οπτικές ίνες που ποτέ δεν λειτούργησαν.

Παρά τα προφανή και γνωστά τοις πάσι πλεονεκτήματα αυτά, ο ελληνικός σιδηρόδρομος φυτοζωεί. Η σύγκριση, δε, με την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι απογοητευτική. Δεν είναι οικονομικό το ζήτημα, αλλά ζήτημα προτεραιοτήτων της Πολιτείας.

Η Τραγωδία των Τεμπών είναι ανείπωτη. Περπατώντας στους δρόμους, καταλαβαίνει κανείς ότι έχει προκαλέσει ένα βαθύ τραύμα στον συλλογικό ψυχισμό της κοινωνίας. Αφού δεν μπορεί να γίνει τίποτα για να το αποκαταστήσουμε, τουλάχιστον, ας το σεβαστούμε. Ας μην το εκτονώσουμε στην παντομίμα της μεταπολίτευσης, και τις θεατρικότητες μιας πολιτικής αντιπαράθεσης σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση.

Αρκεί εις ημάς ενταύθα η πιστοποίησις του γεγονότος, ότι οι θεωρητικοί αντιπρόσωποι του Φιλελευθερισμού, οι όποιοι ήσαν ταυτοχρόνως και οι φορείς της δυτικοευρωπαϊκής λογοκρατίας, κατέφυγαν εις την ιδέαν του έθνους δια να στηρίξουν απλώς ιδεολογικώς την αρχήν της πλειονοψηφίας, η οποία αποτελεί το κύριον γνώρισμα του φιλελευθέρου κράτους.

Η ανάδυση του εναλλακτικού πόλου παγκόσμιας ισχύος φέρνει, φυσικά, μαζί της και μια πρόταση για την πολιτική αναδιοργάνωση του κόσμου – και εδώ είναι που η συσπείρωση των αυταρχικών ως επί το πλείστον καθεστώτων γύρω από τον ευρασιατικό άξονα αποκτά και ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Όταν η στατική της societas civilis υποχώρησε μπροστά στη δυναμική του καπιταλισμού, δεν μπορούσε πια να γίνει λόγος για συντηρητισμό με την ανόθευτη έννοια της διαφύλαξης μιας θεόδοτης, αιώνιας και ιεραρχικής τάξης επί της γης.

Όταν στερείς από την κοινωνία το μορφωτικό αγαθό πρέπει να έχεις σοβαρούς λόγους να επικαλεστείς και η κοινωνία να τους συμμερίζεται. Και η κοινωνία, τα παιδιά της οποίας βαθμολογούμε κάθε μέρα, δεν αντιλαμβάνεται τους συχνά δυσνόητους δικούς μας ενδοιασμούς.