Η πλάνη των αισθήσεων ενδέχεται να πλανέψει και τη φαντασία, αφού η στρέβλωση της πρωταρχικής κίνησης πιθανότατα θα κινήσει στρεβλά και την κίνηση που θα επιφέρει. Ο έλεγχος της λογικής κρίνεται απαραίτητος. Η περίπτωση που η φαντασία ξεπερνά τα όρια της λογικής (κάποιος μπορεί να φαντάζεται ότι πετάει) δεν απορρίπτει το συλλογισμό που τη θέλει απόρροια των αισθήσεων, αφού και η πιο παράτολμη φαντασία χρειάζεται μια αφετηρία για να γεννηθεί (πρώτα βλέπει κανείς τα πουλιά και μετά φαντάζεται πώς θα ήταν αν πετούσε και ο ίδιος).

Το βιβλίο του Βασίλη Μαλισιόβα, Τα γέλια και τα δάκρυα της πέτρας — Ηπειρώτικες ιστορίες ζυμωμένες με νοσταλγία, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, έρχεται να μας μιλήσει για την παράδοση, χωρίς όμως να την αντιμετωπίζει σαν απλή λατρεία του παρελθόντος, αλλά ως πράξη αντίστασης απέναντι στη λήθη. Δίνοντας φωνή στους ηλικιωμένους της Ηπείρου του 20ού αιώνα, ο συγγραφέας μάς θυμίζει πως η παράδοση δεν πέθανε, αλλά βρίσκεται ακόμη στον τόπο της, ακόμη και αν έχει σκεπαστεί από τη βιασύνη της καθημερινότητας και την τεχνοκρατική αλαζονεία.