«Πρώτα πρώτα, όμως, δεν είναι σωστό να λέει ότι η ψυχή είναι μέγεθος· γιατί είναι φανερό πως, την ψυχή του σύμπαντος, τη θέλει να είναι όπως, για παράδειγμα, αυτό που ονομάζουν νου· […] Ο νους, όμως, είναι ένας και συνεχής, όπως ακριβώς η νόηση· και η νόηση και τα νοήματα· και τα τελευταία, με το να διαδέχονται το ένα το άλλο, αποτελούν ενότητα, όπως ο αριθμός, αλλά όχι όπως το μέγεθος»

«Οι Γερμανοί αυτόν τον Ρώσο, πο’ ’κανε (υποκρινόταν) ότι ήταν Πολωνός, τον είχαν για ορτινάντζα. Έτσι τ’ς έλεγαν αυτ’νούς που ’χαν για βοηθούς, τ’ς αιχμαλώτους, σαν υπηρέτες τ’ς είχαν όλοι οι αξιωματικοί, να τ’ς ψωνίζουν, να κ’βαλάν πράματα, να τ’ς λουστρίζουν τ’ς μπότες, να τ’ς σιάσουν τα ρούχα, να τα τ’νάξουν, να τα βάνουν στ’ς κρεμάστρες…. Μέχρι και τα λουριά απ’ τ’ν εξάρτυση γυάλιζαν. Οι Γερμανοί ήταν… τ’ κουτιού! Δεν έκαναν τέτοιες δ’λειές. Α, μπα… Οι Γερμανοί αξιωματικοί έτρωγαν σε λέσχες, οι φαντάροι τ’ς στ’ς στρατώνες…

«Ο Αναξαγόρας, τώρα, φαίνεται πως θεωρεί την ψυχή και το νου διαφορετικά πράγματα […] αλλά αντιμετωπίζει και τα δύο ως μία φύση· με τη διαφορά, βέβαια, ότι θέτει κυρίως το νου ως αρχή όλων των πραγμάτων· ισχυρίζεται, λοιπόν, ότι μόνος αυτός, από τα όντα, είναι απλός, αμιγής και καθαρός. Αποδίδει όμως και τα δύο, την ικανότητα να γνωρίζει και να δίνει κίνηση, στην ίδια αρχή, λέγοντας ότι ο νους έχει δώσει κίνηση στο σύμπαν»

Η υπεξαίρεση του αγώνα των Παλαιστινίων από το φονταμενταλιστικό ισλάμ μόνο κακά προοιωνίζεται. Αίμα δάκρυα, καταστροφές και απόλυτο αδιέξοδο. Και είναι προφανές πως μόνον εάν αποχωρήσει από το προσκήνιο και την ηγεσία του παλαιστινιακού λαού η ισλαμοφασιστική Χαμάς, θα μπορέσουμε και πάλι να υποστηρίξουμε με σθένος μία ρεαλιστική και δίκαιη λύση για το παλαιστινιακό.

Όπως κατά την αρχαιότητα, έτσι και στον Μεσαίωνα διάφοροι μικροπωλητές περιφέρονταν στους δρόμους των πόλεων διαλαλώντας τα εμπορεύματά τους· ανθρακοπώλες, λαχανοπώλες, υφασματοπώλες, ράφτες, γυναίκες που πουλούσαν χόρτα ή φρούτα προσκαλούσαν τις οικοδέσποινες ν’ αγοράσουν τα εμπορεύματά τους: «κυράδες, προκύψατε, επάρετε» ή «αρχόντισσες, εδώ τα καλά…» Μεταξύ των μικροπωλητών αυτών υπήρχε και μια τάξις γυναικών, οι οποίες πουλούσαν πόρτα-πόρτα διάφορα ψιμύθια ή ευθειάσματα ή φυκάρια, όπως τα έλεγαν τότε, απαραίτητα για τις κομψευόμενες γυναίκες.

Οι μεταφορές στη γλώσσα δεν είναι απλώς γλωσσικά μέσα για να εμπλουτίσουμε εκφραστικά τον λόγο μας, αλλά ο τρόπος να δώσουμε την κατάλληλη βιωματική ακρίβεια σε νοηματικό περιεχόμενο που θα ήταν σχεδόν επικοινωνιακά ρηχό, αν δηλωνόταν κυριολεκτικά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο απλός, άτυπος, καθημερινός, εκφραστικός λόγος (σε αντίθεση με τον τυπικό, επίσημο και ακαδημαϊκό) είναι το προνομιακό πεδίο της μεταφοράς.

Η εκδοχή που θέλει το σώμα και την ψυχή να αποτελούν αδιάσπαστο σύνολο, καθώς μόνο έτσι νοηματοδοτείται η ύπαρξη (από μόνο του δεν υφίσταται ούτε το ένα ούτε το άλλο), δεν μπορεί παρά να προχωρήσει και στο επόμενο συλλογιστικό βήμα: «… αν έτσι έχει το πράγμα, είναι φανερό πως τα πάθη είναι μορφές που πραγματώνονται μέσα στην ύλη»

Η ενεργειακή μετάβαση αναγνωρίζεται ως μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις –τουλάχιστον– του πρώτου μισού του 21ου αιώνα. Οι ευρωπαϊκές χώρες αποφάσισαν να αναλάβουν ηγετικό ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία υιοθετώντας πολιτικές για την ταχεία μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις ΑΠΕ.

«Αν, λοιπόν, κάποια από τις λειτουργίες ή τα πάθη της ψυχής τής ανήκει, η ψυχή θα μπορούσε να υπάρχει ξέχωρα από το σώμα· αν, όμως, τίποτα δεν τής ανήκει, δεν μπορεί να υπάρχει χωριστά…» (403a 11-13). Κατά συνέπεια: «Φαίνεται έτσι πως, και τα πάθη της ψυχής, όλα συνδέονται με κάποιο σώμα· το θάρρος, η πραότητα, ο φόβος, ο οίκτος, η τόλμη, επίσης η χαρά και η αγάπη και το μίσος· γιατί όταν εμφανίζονται αυτά, πάσχει και το σώμα με κάποιον τρόπο»

Η ενέργεια, που δεν είναι παρά η άλλη διάσταση της ύλης, αποτελεί την υποστασιακή και την κινητήρια δύναμη του κόσμου, του μικρού και του μέγα, της ζωής, της οικονομίας, της κοινωνίας και της ανθρωπότητας, που σημαίνει πως χωρίς αυτήν δεν κινείται τίποτα, κι’ αυτό επειδή τίποτα δεν υπάρχει χωρίς αυτήν. Ο Λεύκιππος, ο δάσκαλος του Δημόκριτου, που πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, ανακάλυψαν το Ήλεκτρον, κατάληξαν στο συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο ‘πάντα υπάρχει μια υλική αρχή όλων των πραγμάτων’.