Γεννήθηκε στο Βόλο, στις 10 Ιουλίου του 1888. Ιταλός ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας, κύριος εκπρόσωπος της μεταφυσικής ζωγραφικής. Με το έργο του άσκησε μεγάλη επιρροή στο σουρεαλιστικό κίνημα.
Ο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο (Giorgio de Chirico) ήταν ο πρωτότοκος γιος του Σικελού Εβαρίστο και της Γενοβέζας Τζέμα ντε Κίρικο. Ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και επέβλεπε την κατασκευή του θεσσαλικού σιδηροδρομικού δικτύου, η μητέρα του ήταν πρώην τραγουδίστρια της όπερας κι ο ζωγράφος αδελφός του έγινε ευρύτερα γνωστός με το ψευδώνυμο Αλμπέρτο Σαβίνιο.
Συμφοιτητής του Γ. Μπουζιάνη, την περίοδο 1903-5 φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, έχοντας δασκάλους τον Κωνσταντίνο Βολονάκη, τον Γεώργιο Ροϊλό και τον Γεώργιο Ιακωβίδη. Θα αποτύχει στις τελικές εξετάσεις της σχολής, γεγονός που ενδεχομένως συνδέεται με τον θάνατο του πατέρα του τον Μάιο του 1905 που τον συνέτριψε, και το 1906 θα εγκατασταθεί στο Μόναχο με τη μητέρα και τον αδελφό του.
Εκεί αρχίζει να μελετά Νίτσε και Σοπενχάουερ, ενώ ξεκινά μαθήματα στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών. Η σύγκριση με την ΑΣΚΤ είναι καταλυτική, οι συμφοιτητές του «ήταν πολύ αδύνατοι, σε αντίθεση με εκείνους του Πολυτεχνείου της Αθήνας. Στην Ακαδημία του Μονάχου δεν υπήρχε ούτε ένας που να ήξερε να κρατά το κάρβουνο ή το πινέλο». Ο Ντε Κίρικο ακολούθησε το δικό του δρόμο, εντελώς διαφορετικό από τις εξπρεσιονιστικές τάσεις του Μπουζιάνη, αφού το ελληνικό περιβάλλον και ο ελληνικός πολιτισμός, μέσα στον οποίο μεγάλωσε υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκείνον. «…Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη γη του Κλασικισμού, έπαιξε στις ακτές που είδαν την Αργώ να ξεκινάει το ταξίδι της, στους πρόποδες του βουνού που ήταν μάρτυρας στη γέννηση του γοργοπόδαρου Αχιλλέα και στις σοφές νουθεσίες τού δασκάλου του, του Κένταυρου», έγραφε σ’ ένα αυτοβιογραφικό του κείμενο.
