«Όποιον αγαπάει ο Θεός πεθαίνει νέος.»

[= ενν. για να γλιτώσει από τα βάσανα της ζωής και των γηρατειών· λέγεται ως παρηγοριά, ως παραμυθία προς πενθούντες για τον θάνατο νέων ανθρώπων. Η φράση «ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος» αποδίδεται στον αρχαίο συγγραφέα Μένανδρο (342-292 π.Χ.). Ο Λορέντσος Μαβίλης γράφει: Έμπα κοιμήσου και ο ύπνος θα σε γιάνη· / θα ονειρευτείς την ομορφιά την ίδια / που με τ’ αρχαίο τραγούδι θα γλυκάνει / της καρδιάς σου τα θλιβερά ξεσκλίδια: / Τον αγαπά ο θεός πεθνήσκει νέος. Μην ξυπνάς. Είμαι ο Θάνατος ο ωραίος.][1]

Σ’ ένα ωραίο, παλιό λαϊκό τραγούδι ακούμε και τους επόμενους στίχους του Πυθαγόρα: “Είν’ η ζωή μια θάλασσα / κι εμείς καπεταναίοι / κι είναι στ’ αλήθεια τυχεροί / όσοι πεθαίνουν νέοι…”

Δ.Τ.

[1] Λορέντσος Μαβίλης. Τα έργα. Εκδ. Γράμματα-Στέφανος Πάργας. Αλεξάνδρεια, 1923.

Περισσότερες παροιμίες και παροιμιώδεις φράσεις μπορείτε να βρείτε στο αρχείο μας ΕΔΩ.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ομάδα του facebook Παροιμίες & γνωμικά.

Αν θέλετε να γίνετε μέλη της ομάδας, επισκεφτείτε τη διεύθυνση: https://www.facebook.com/groups/2285257741730850/