Όπως γνωρίζουμε, ο Παπαδιαμάντης ήταν σαφής πάνω στο ζήτημα της θρησκευτικής πίστης: «Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τα πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας, να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου…»

Τελικά «το διάστημα μεταξύ 1929 και 1953 κόστισε στη Σοβιετική Ένωση δημογραφικές απώλειες που ξεπέρασαν τα 20 εκατομμύρια ζωές, ήταν δηλαδή μεγαλύτερες από τις απώλειες που υπέστη κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εξαιτίας της πέρασαν από τα στρατόπεδα δεκάδες εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες.»

Και τα τέσσερα Ευαγγέλια δεν είναι ημερολόγια, ρεπορτάζ ή πλήρεις βιογραφίες για τη ζωή και το έργο του Χριστού. Περιέχουν ιστορικά στοιχεία για το ποιος ήταν και τι έπραξε ο Ιησούς, αλλά και στοιχεία για την πίστη και την ζωή των μαθητών Του. Το μεγαλύτερο όμως μέρος της έκτασης και των τεσσάρων Ευαγγελίων καλύπτουν οι διηγήσεις για τα Πάθη και τις εμφανίσεις Του μετά την Ανάσταση.

Το πρωί τ’ Σταυρωμένη Παρασκευή πέραγαν τα λιανοπαίδια μ’ ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια, έβαναν και μαύρη κορδέλα. Πάαιναν από σπίτι σε σπίτι κι έλεγαν (τραγουδούσαν) τα Πάθη τ’ Χριστού: “Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα, σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται…”. Το βράδυ έψελναν παρέες παρέες στ’ν εκκλησία: άλλη παρέα οι άντρες, άλλη οι γ’ναίκες, άλλη τα παιδούρια… “Η ζωή εν τάφω…”.

Οι εφιαλτικές εικόνες που έρχονται από την Σαγκάη έχουν τις ρίζες τους σ’ έναν τύπο καθεστώτος που μπροστά σε μια υγειονομική κρίση ξεδιπλώνει πλήρως τον χαρακτήρα του. Είναι ένα τρομακτικά επαυξημένο από την τεχνολογική δυνατότητα μανδαρίνικο καθεστώς, για το οποίο φυσικά οι ατομικές και οι κοινωνικές ελευθερίες είναι ολότελα ξένες.

«Η ανισορροπία αντικαθιστά την ισορροπία και ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από έναν νέο ηγεμονικό πόλεμο. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι μέχρι οι άνθρωποι να αλληλοσκοτωθούν και αλληλοκαταστραφούν ή μέχρι να αναπτύξουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό διεθνών αλλαγών».

Οι συμμαχίες δεν αποτελούν πανάκεια, αλλά ένα ακόμη βέλος στη φαρέτρα μας. Όπως δείχνει και η περίπτωση της Ουκρανίας, οι συμμαχίες δεν αποτρέπουν πολέμους. Αλλά σε βοηθούν να τους κερδίσεις. Αρκεί βέβαια, να είσαι διατεθειμένος να πολεμήσεις.

Η Μαριούπολη, όπου εδρεύει το Αζόφ, είναι μια κυρίως ρωσόφωνη εστία Ουκρανών, Ρώσων, Ελλήνων, Λευκορώσων, Αρμενίων, Εβραίων – ή ήταν εστία τους στο παρελθόν, πριν έρθουν οι Ρώσοι εισβολείς, οι οποίοι έχουν ήδη σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους και συνεχίζουν να τους σκοτώνουν την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές. 

Το νέο τραγούδι «Hey Hey, Rise Up» περιλαμβάνει ένα απόσπασμα ερμηνείας του τραγουδιστή Άντρι Κλίβνιουκ του ουκρανικού συγκροτήματος Boombox και είναι η πρώτη πρωτότυπη μουσική του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε μετά το άλμπουμ του 1994 «The Division Bell».

Στο ελληνικό Κοινοβούλιο η προβολή του βίντεο με τον ομογενή που μάχεται στη Μαριούπολη με το Τάγμα Αζόφ, είτε έγινε από αστοχία του Ουκρανού πρέσβη στην Αθήνα, είτε εσκεμμένα προκλήθηκε από την ουκρανική πλευρά για να ταυτίσει το Τάγμα Αζοφ με την ομογένεια, εκθέτει την ουκρανική πλευρά καθώς όφειλε να γνωρίζει ότι μια τέτοια κίνηση θα πυροδοτούσε τις αντιδράσεις των δυνάμεων που θέλουν να κρυφτούν, αλλά η «αδυναμία» για τον Βλ. Πούτιν δεν τους αφήνει.