ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ 19η Διδακτική περίοδος 2021-2022 Μάθημα 23ο. Τετάρτη 30 Μαρτίου 2022 και ώρα 7 μ.μ. στο ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ. ΣΕΡΡΩΝ Μόνο τηλεοπτικά και διαδικτυακά ΘΕΜΑ: Ο Αριστοτέλης, τα Πολιτικά και οι Σύγχρονες Δημοκρατίες. ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Θανάσης Μπαντές, […]

Τελικά, είναι η Ρωσία εκείνη που δεν βρήκε τη θέση της στη μεταψυχροπολεμική Ευρώπη. Διατηρώντας ένα πολιτικό πρότυπο όλο και πιο αυταρχικό, βασισμένο στην καταστολή, και αντιμετωπίζοντας το δημοκρατικό μοντέλο σαν έναν εχθρό που πρέπει να καταπολεμηθεί, είναι αυτή που απειλεί τους γείτονές της.

Οι ακινητοποιήσεις ρωσικών φαλάγγων λόγω έλλειψης καυσίμων ή οι απίστευτες καθυστερήσεις στις επιχειρήσεις από μονάδες που χάθηκαν λόγω ανακριβών χαρτών (οι Ουκρανοί σοφά κατέστρεψαν όλες τις πινακίδες στο οδικό δίκτυο της χώρας) έχουν κάνει αρνητική αίσθηση. Με το που οι εμπροσθοφυλακές των Ρώσων απέκτησαν επαφή με την πρώτη γραμμή άμυνας των Ουκρανών και συνελήφθησαν οι πρώτοι αιχμάλωτοι εισβολείς, φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά.

Στους πρώτους κατοίκους της Οντέσσας δόθηκαν σπίτια και 1.500 ρωσικά στρέμματα γης, μαζί με διάφορα άλλα προνόμια. Ο πυρήνας του 1794 αποτελείτο από μια ομάδα 200 Ελλήνων. Ο πρώτος υπεύθυνος του Δημαρχείου ήταν ο Θεόδωρος Φλογαΐτης. Εμφανίστηκαν, βεβαίως, και Μολδαβοί και Αλβανοί και Αρμένιοι κι άλλοι φυγάδες από τα τουρκοκρατούμενα εδάφη, καθώς και μερικοί Δυτικοευρωπαίοι Γάλλοι, Γερμανοί και λοιποί.

Το τελευταίο επιχείρημα των υποστηρικτών της βάρβαρης επιδρομής της πουτινικής Ρωσίας στην Ουκρανία είναι πως, όσοι συντασσόμαστε με τον αγωνιζόμενο λαό της Ουκρανίας, κρίνουμε τα πράγματα από ηθικιστική σκοπιά σε αντίθεση με τον ρεαλισμό της δικής τους γεωπολιτικής σκοπιάς.

Η πρώτη Κυριακή των νηστειών ως γιορτή της αναστηλώσεως των εικόνων, είναι γιορτή της αποκαταστάσεως όλων των κτιστών εικόνων στη σωστή θέση και σχέση. Είναι γιορτή της ορθής πίστης. Και επειδή η Εκκλησία του Χριστού είναι τύπος και εικόνα «του σύμπαντος κόσμου», η σημερινή γιορτή της Ορθοδοξίας είναι σε τελική ανάλυση γιορτή του σύμπαντος κόσμου.

Σίγουρα η Ευρώπη έμαθε και πολλά άλλα μέσα από αυτήν την κρίση, γιατί βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο: Για να συνεχίσει να επιβιώνει η ΕΕ, θα πρέπει ν’ αποκτήσει χαρακτήρα προστατευτικό των εθνών που την συναποτελούν –όχι μόνο στην ενέργεια, αλλά και στην άμυνα και την αποτροπή της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης.

Και αν για την Ευρώπη τέλειωσε η αμεριμνησία της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, στην Ελλάδα ενταφιάζεται τελεσίδικα, οριστικά και το μεγάλο παιγνίδι της μεταπολίτευσης, εκείνο της διττής ιδεολογίας, των διττών πρακτικών, της απόκρυψης και της ιδεολογικής παραλλαγής. Δυστυχώς, ο «πόλεμος», ο «πάντων πατὴρ», δεν σάρωσε μόνο τις πεδιάδες της Ουκρανίας αλλά και ένα ιδεολογικό υπόλειμμα μιας οριστικά παρωχημένης εποχής.

Στην Ελλάδα -σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη- κατά το τέλος του Ψυχρού πολέμου δεν πραγματοποιήθηκε καμία σοβαρή ιδεολογική συζήτηση για τα αίτια της κατάρρευσης του υπαρκτού. Ακόμα σήμερα αρκετοί αριστεροί ερμηνεύουν τα γεγονότα της πτώσης του τείχους, ως ωμή παρέμβαση της καπιταλιστικής Δύσης μέσω του Γκορμπατσώφ. Αδυνατούν επίσης να αντιληφθούν τα αίτια του αντι-ρωσισμού σ’ όλους τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης και των ομόσπονδων κρατών της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης.

Τὴν τελευταίαν ἑσπέραν τῆς Τυρινῆς τοῦ ἔτους 188… ἐχόρευσαν τόσον εἰς τοῦ κὺρ Ζαχαρία, ὥστε ἦτο φόβος μὴ πέσῃ τὸ σαθρὸν σκωληκόβρωτον πάτωμα τῆς παμπαλαίου οἰκίας ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τῆς κυρα-Κατίγκως τῆς Χρίσταινας, τῆς γραίας Βαγγελῆς τῆς Λεμονοῦς καὶ τῆς Σταματούλας τῆς Γεμενίτσας, τὸ μόνον μέσον δι᾽ οὗ αἱ τρεῖς αὗται θὰ ἔπαυον διὰ πάντοτε τοὺς καθημερινοὺς καυγάδες των.