Ο Πλάτων είναι ένας Αθηναίος του τέταρτου αιώνα, απογοητευμένος από την Πόλη του. Αυτή ακριβώς η απογοήτευση και το θεωρητικό σχέδιο, που αυτή γέννησε, βρίσκονται στην απαρχή της διάρκειας του πλατωνισμού. Πώς είναι δυνατό αυτό; Πώς να συλλάβουμε το γεγονός ότι ένα έργο τόσο ισχυρά σφραγισμένο από τις περιστάσεις μπορεί να είναι για μας σε τέτοιο βαθμό σύγχρονο; Γιατί ο κλασικός Έλληνας Πλάτων θέτει ακόμα και σήμερα προβλήματα που είναι και δικά μας;

Το παιδομάζωμα γίνεται κάθε πέντε χρόνια σαν φόρος του λαού όλων των ελληνικών περιοχών από ειδικούς επιτρόπους επιφορτισμένους για τη συγκρότηση των γενιτσαρικών σωμάτων. […] Τα παιδιά οδηγούνται στην Πόλη κι εκεί αρχίζει η προσεχτική και συστηματική εκπαίδευση σε ειδικούς χώρους όπου δεν επιτρέπεται διόλου η έξοδος. Φρουρούνται από ευνούχους, όπως ακριβώς οι γυναίκες του χαρεμιού. Έχουν εκπαιδευτές που τους διδάσκουν τη μουσουλμανική γλώσσα, τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους και, προπαντός, την τυφλή υπακοή στους ανωτέρους τους. Τα παιδιά μένουν έγκλειστα εφτά χρόνια, όσο να ολοκληρωθή η εκπαίδευση».

Επαγγέλματα και επαγγελματικές ταυτότητες των Ελλήνων της διασποράς στην Ευρώπη (1945-1980).