7 Ιανουαρίου 2021 at 20:07

Η διαχείριση του δημόσιου χώρου σήμερα και πριν 100 χρόνια

από

Η διαχείριση του δημόσιου χώρου σήμερα και πριν 100 χρόνια

Το παράδειγμα για το αστικό και περιαστικό πράσινο στον Πολύγυρο, μέσα από ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα.

Γράφει ο Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης

Όταν στην αρχή της δεκαετίας που ολοκληρώνεται, έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα ενός ερευνητικού προγράμματος του Α.Π.Θ., με θέμα «ο Πολύγυρος ως πρότυπο πράσινης πόλης, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο», ομολογώ ότι με εξέπληξαν. Όσο κι αν περίμενα ότι το πράσινο αποτελούσε πάντα ένα από τα ισχυρότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα του γενέθλιου τόπου, δεν περίμενα ότι θα ήταν σε τέτοιο βαθμό θετική η αναλογία της επιφάνειας του αστικού και του περιαστικού πρασίνου ανά κάτοικο (83,3 τ.μ. στην πρώτη περίπτωση και 671,9 τ.μ. στη δεύτερη).

Πολύγυρος
Πολύγυρος

Αυτή η αναλογία που κατά τον επιβλέποντα το πρόγραμμα καθηγητή της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος Θεοχάρη Ζάγκα,[1] αποτελούσε πρωτιά στη νότιο Ευρώπη, με έκανε να ασχοληθώ περισσότερο με το ζήτημα. Οι απαντήσεις που δόθηκαν με ερωτηματολόγιο στα πλαίσια του προγράμματος σε 57 άντρες και 83 γυναίκες -με τις οποίες συμφωνούσα και ο ίδιος- παρουσίαζανε ένα πρόσθετο ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες θεωρούσαν την κατάσταση των περιαστικών δασών του Πολυγύρου μέτρια έως καλή. Παράλληλα ωστόσο τόνιζαν ότι θα ήθελαν περισσότερες υποδομές (πάρκα, χώρους αναψυχής κ.λπ.) και επεσήμαναν ότι οι αρμόδιες αρχές δεν διαχειρίζονται και δεν προστάτευαν σε ικανοποιητικό βαθμό τα δάση.

Με αυτά τα στοιχεία και τα συμπεράσματα του προγράμματος, προχώρησα σε διαπιστώσεις και προτάσεις, που δημοσιεύτηκαν τότε σε σχετικό άρθρο μου στο περιοδικό «Πολύγυρος» (τχ. 68 και 69/2012). Τα παραπάνω αποσπάσματα από το ερευνητικό πρόγραμμα αποκάλυπταν τη σημασία της πρωτιάς του Πολυγύρου, αλλά και τις υποχρεώσεις που έχουν οι εντεταλμένοι φορείς, όπως και οι ίδιοι οι κάτοικοί του για τη διάσωση και ανάδειξη του πράσινου.

Φοβάμαι όμως ότι η πολιτική πρασίνου, που ασκείται τα τελευταία χρόνια, δεν προσφέρει στοιχεία αισιοδοξίας, καθώς παρατηρείται μια διαρκής μείωσή του στον περιαστικό και ιδιαίτερα στον αστικό χώρο. Η δημοτική αρχή Πολυγύρου με αναιτιολόγητες κατά το πλείστον αποφάσεις και παραβλέποντας συχνά και τους κανόνες δόμησης (π.χ. υποχρεωτικό πράσινο και φύτευση δέντρων στα προκήπια κ.λπ.), συντελεί καθοριστικά στην υποβάθμιση του τόσο ενδιαφέροντος οικιστικού και οπτικού περιβάλλοντος της πόλης. Ο ρόλος παράλληλα και οι οφειλόμενες παρεμβάσεις του οικείου δασαρχείου, δεν είναι όσο θα περίμενα αποτελεσματικές, παρότι γνωρίζω τις σημερινές δυσλειτουργίες της δημόσιας διοίκησης.

Πολύγυρος
Πολύγυρος

Ωστόσο όπως και να ‘χει το ζήτημα, πιστεύω ότι το αλυσοπρίονο, ένα χρήσιμο γενικώς εργαλείο στις αγροτικές καλλιέργειες, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται αλόγιστα και με τόση συχνότητα στην κοπή δέντρων, μερικά από τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και μνημεία της Φύσης… Είναι ευνόητο άλλωστε ότι στην άσκηση πολιτικής πρασίνου θα συμβάλει και ο ορισμός ενός υπευθύνου στο Δήμο, εξειδικευμένου και ευαισθητοποιημένου σε τέτοια ζητήματα. Θα επαναφέρει ακόμη σταδιακά την παιδεία και το ενδιαφέρον για τον χαρακτήρα και την αισθητική των δημόσιων χώρων, που διέκρινε τους παλαιότερους.

Θα αναφερθώ επί τούτου σε μια αξιέπαινη πρωτοβουλία των δημοτών του Πολυγύρου πριν από 100 χρόνια, που αποκαλύπτει συγκρινόμενη με τα σημερινά, την γενικότερη αδιαφορία των ημερών μας για το τί συμβαίνει έξω από το κατώφλι της κατοικίας μας… Πρόκειται για μια ανταπόκριση με τίτλο «ΦΙΛΟΜΟΥΣΙΚΟ-ΔΑΣΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ» ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ», την οποία δημοσίευσε η ημερήσια «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ»,[2] αρχισυντάκτης της οποίας ήταν ο Νίκος Καστρινός, ένα δραστήριο μέλος των φιλειρηνικών κινημάτων της Θεσσαλονίκης:

        «Κατ’ αυτάς συνέστη σύνδεσμος υπό την επωνυμίαν «Φιλομουσικο-δασική Ένωσις» με τον ευγενή σκοπόν να εργασθή δια δενδροφυτεύσεως και προς ανασύστασιν της τόσο άλλοτε επιτυχώς λειτουργησάσης Φιλαρμονικής»!

Πολύγυρος
Πολύγυρος

Ως δημότης και πέραν των όσων επεσήμανα, τολμώ παρεμπιπτόντως να καταθέσω και μια πρόταση για την μερική έστω αναπλήρωση του χαμένου αστικού πράσινου της πόλης… Αντί για τα ελάχιστα ασθενικά και «ξένα» ως προς την τοπική χλωρίδα δενδρύλλια που φυτεύονται περιστασιακά εδώ και εκεί, να προτιμώνται εκείνα που αποτελούν τοπόσημα της ευρύτερου Δήμου (έλατα Ταξιάρχη, φλαμουριές, ελιές κ.λπ.). Η εποχή που διανύουμε είναι κατάλληλη για μια τέτοια επιχείρηση και είμαι βέβαιος ότι οι συνδημότες Ταξιαρχιώτες θα συμβάλλουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα! Ας φανταστεί για παράδειγμα ο καθένας μας, πόσο θα αναβαθμίζονταν το οπτικό περιβάλλον της πόλης με μια δενδροστοιχία ελάτων στον άξονα (νησίδα) της οδού Ασκληπιού και με φυτεμένα όπως προείπα τα προκήπια των επί αυτής κτισμάτων!

Πολύγυρος

Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης

αρχιτέκτων, π. πρόεδρος ΤΕΕ/τΚΜ

(Εμφανιστηκε 261 φορές, 1 εμφανίσεις σήμερα)

Δείτε ακόμη:

Κάντε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.