Και επειδή ακριβώς ο δημοκρατικός πατριωτισμός έχει πλειοψηφικά χαρακτηριστικά, γι’ αυτό και πασχίζουν να τον εκτρέψουν σε αντιδημοκρατική, περιθωριακή κατεύθυνση, ώστε να μείνει μειοψηφικός και εν τέλει εξαρτώμενος.

Ο Πλάτων είναι ένας Αθηναίος του τέταρτου αιώνα, απογοητευμένος από την Πόλη του. Αυτή ακριβώς η απογοήτευση και το θεωρητικό σχέδιο, που αυτή γέννησε, βρίσκονται στην απαρχή της διάρκειας του πλατωνισμού. Πώς είναι δυνατό αυτό; Πώς να συλλάβουμε το γεγονός ότι ένα έργο τόσο ισχυρά σφραγισμένο από τις περιστάσεις μπορεί να είναι για μας σε τέτοιο βαθμό σύγχρονο; Γιατί ο κλασικός Έλληνας Πλάτων θέτει ακόμα και σήμερα προβλήματα που είναι και δικά μας;

Το παιδομάζωμα γίνεται κάθε πέντε χρόνια σαν φόρος του λαού όλων των ελληνικών περιοχών από ειδικούς επιτρόπους επιφορτισμένους για τη συγκρότηση των γενιτσαρικών σωμάτων. […] Τα παιδιά οδηγούνται στην Πόλη κι εκεί αρχίζει η προσεχτική και συστηματική εκπαίδευση σε ειδικούς χώρους όπου δεν επιτρέπεται διόλου η έξοδος. Φρουρούνται από ευνούχους, όπως ακριβώς οι γυναίκες του χαρεμιού. Έχουν εκπαιδευτές που τους διδάσκουν τη μουσουλμανική γλώσσα, τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους και, προπαντός, την τυφλή υπακοή στους ανωτέρους τους. Τα παιδιά μένουν έγκλειστα εφτά χρόνια, όσο να ολοκληρωθή η εκπαίδευση».

Επαγγέλματα και επαγγελματικές ταυτότητες των Ελλήνων της διασποράς στην Ευρώπη (1945-1980).

Η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» και οι μαύρες εικόνες του παρελθόντος

Με ένα λόγο η φιλοσοφία είναι ελληνική· είναι θυγατέρα της Πόλης· της δημοκρατικής Πόλης. Αν το δεχτούμε αυτό, μένει ακόμα να πούμε ότι η ελληνική γλώσσα δεν είναι μια αμετακίνητη ουσία και ότι, αν δούμε την φτιαξιά της, οι μεταβολές βαραίνουν γι’ αυτή όσο και οι μονιμότητες. Έτσι η Πόλις, που διαδέχεται επαναστατικά έναν «φεουδαρχικό μεσαίωνα», έχει τις ρίζες της σ’ ένα προηγούμενο παρελθόν, το οποίο σφραγίζουν οι προομηρικές βασιλείες και του οποίου τα ίχνη εμφανίζονται, μεταξύ άλλων, και στα πλατωνικά κείμενα. Γι’ αυτό η αθηναϊκή δημοκρατία -σημείο αναφοράς του Πλάτωνα και των αντιπάλων του Σοφιστών- είναι ένα πρόβλημα, όχι μια ουσία.

«Ο Δ. Πλαπούτας και ο Θ. Κολοκοτρώνης καταδικάζονται εις θάνατον ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας» και, όριζε ότι «η παρούσα απόφασις θέλει εκτελεσθεί εις την εκτός του φρουρίου Ναυπλίου πλατείαν». Παρά την απόφαση, ο πρόεδρος του δικαστηρίου, Πολυζωΐδης, αρνήθηκε να υπογράψει την πρόταση του εισαγγελέα, όπως και ο Τερτσέτης. Συνεπώς, την επόμενη της καταδίκης, η ποινή του Κολοκοτρώνη και του πρωτοπαλίκαρού του μεταβλήθηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται με τον πλέον σύγχρονο και επιστημονικό τρόπο οι βασικές πληροφορίες για τη βιολογία των Ερπετών και Αμφιβίων της χώρας, την κατάσταση διατήρησής τους και την αξιολόγηση του καθεστώτος προστασίας και κινδύνου των ειδών. Επιπλέον, περιλαμβάνονται χάρτες της γεωγραφικής κατανομής των ειδών με βάση τα πιο πρόσφατα δεδομένα, τα οποία προέκυψαν από τις βάσεις δεδομένων της Ελληνικής Ερπετολογικής Εταιρείας και των δύο συνεργαζόμενων Μουσείων

«Δεν παύω συλλογιζόμενος της Ελλάδα, τους φίλους όσους εκεί απέκτησα […] Διέρχομαι νοερώς τας εξακοσίας λεύγας τας οποίας διέτρεξα προ ολίγου, και αναλογίζομαι ότι εκεί κάτω υπάρχει κόσμος, εντός του οποίου έζησα και μετά του οποίου ελπίζω ότι δεν θα διακοπούν ποτέ αι σχέσεις μου».

Οι ανώτερες τάξεις βιώνουν την υπέρβαση των παραδεδομένων μεταξύ τους ρόλων, ως «απογείωση» σ’ έναν πρωτόφαντο βαθμό ελευθερίας στις σεξουαλικές επιλογές τους. Το πολυάμορι (πολυγαμία) και η πανσεξουαλικότητα, είναι σίγουρα η τελευταία λέξη της μόδας στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας.