Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα

Γράφει ο Λευτέρης Παπανακλής

Είναι γνωστό ότι κάθε φορά που άλλαζαν οι πηγές ενέργειας της ανθρωπότητας γινόταν και μετάθεση του πλούτου σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Σήμερα είναι, επίσης, γνωστό ότι το 1% του πληθυσμού της γης κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου στον πλανήτη. Είναι η άποψή μου και η εμπειρία μου, ότι αυτοί που κατέχουν τον πλούτο προσπαθούν να πάρουν και τον πλούτο των ανανεώσιμων πηγών και αυτό μπορεί να έχει μεγάλες συνέπειες για τον πλανήτη μας.

Πιστεύω ότι εμείς που δώσαμε υπόσχεση να βοηθάμε την κοινωνία θα πρέπει να βοηθήσουμε ένα μέρος του πλούτου να μεταφερθεί στους ανθρώπους στους οποίους ανήκει. Πρέπει να αγωνιστούμε να τους δοθούν ίσες ευκαιρίες με αυτούς που έχουν τα πολλά χρήματα.

Οι ευκαιρίες που θα πρέπει να δοθούν σε κάθε άνθρωπο είναι δύο.

Η ενημέρωση για την σημασία των ανανεώσιμων πηγών στη ζωή τους και η χρηματοδότηση των επενδύσεων τους στις ανανεώσιμες, υπό ίσους όρους με τους πλούσιους, ώστε οι μέσου εισοδήματος ή και φτωχοί άνθρωποι να μπορέσουν να αποκομίσουν πόρους από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Οι αντιδράσεις που υπάρχουν στη χώρα μας ενάντια στις ΑΠΕ, υπάρχουν γιατί οι κάτοικοι δεν είναι μέτοχοι αυτού του πλούτου που θα φέρουν οι ανανεώσιμες πηγές στους επενδυτές, και καλά κάνουν κατά τη γνώμη μου. Στις Η.Π.Α. οι κάτοχοι σπιτιών που έβαλαν φωτοβολταϊκά στις στέγες τους, βρίσκονται στα δικαστήρια με τις εταιρείες ηλεκτρισμού, γιατί αναγκάζονται να πληρώνουν ψηλότερες τιμές ρεύματος από τους άλλους που δεν έχουν βάλει φωτοβολταϊκά. Για να φέρω ένα υπερβολικά τραγικό παράδειγμα, σκέφτομαι κάποια μέρα, που κάποιος φτωχός χωριάτης σε ένα ελληνικό χωριό θα θελήσει να βάλει έναν ηλιακό θερμοσίφωνα, να πληρώνει περισσότερο ρεύμα, επειδή θα έχει τον ηλιακό θερμοσίφωνα, γιατί έτσι αποφάσισε το αμερικάνικο fund που επένδυσε σε ΑΠΕ και επέβαλε στην Ελληνική Κυβέρνηση.

Η μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές θα είναι πολύ πιο γρήγορη εάν γίνει με συμμετοχή όλης της κοινωνίας. Οι πλούσιοι δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν γρήγορη μετάβαση, ας μην αναφερθούμε και σε πολύ πιθανές κοινωνικές αναταράξεις κ. α. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα μεγάλο μέρος της χώρας έχει αγοραστεί και ενοικιαστεί από το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό αποτελεί ένα άλλο μέρος δουλείας, ίσως μεγαλύτερο από την εξάρτηση των ορυκτών καυσίμων. 

Η ενημέρωση που γίνεται στον μέσο Έλληνα για τη σημασία των ανανεώσιμων πηγών, για τη σημασία που έχει στη ζωή του, όσον αφορά τα έσοδα του, την εκπαίδευση και την ελευθερία του είναι μηδαμινή. Αν γίνει αυτή η ενημέρωση δεν θα αντιδρά, ούτε για τις ανεμογεννήτριες, ούτε για τα φωτοβολταϊκά. Θα είναι και αυτός μέτοχος στην όλη προσπάθεια.

Η αποπληρωμή από τη χρηματοδότηση επενδύσεων σε ανανεώσιμες πήγες είναι απολύτως εξασφαλισμένη σε τράπεζες και το κράτος, γιατί τα έσοδα από τις ανανεώσιμες εισπράττονται κατ’ ευθείαν από το χρηματοδότη. Είναι αδιανόητο η κατασκευή ενός φωτοβολταϊκού πάρκου να έχει μεγαλύτερο επιτόκιο από ότι η αγορά ενός διαμερίσματος και να μην παρέχεται καμία διευκόλυνση σε κεφάλαιο κίνησης. Παράδειγμα κατά πόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ελληνικό Κράτος είναι εναντίον της μετάβασης σε ενέργειες μη μόλυνσης του περιβάλλοντος είναι ότι τα κίνητρα για ηλεκτρικά αυτοκίνητα δεν περιλαμβάνουν, ούτε καν νομικό πλαίσιο, για τη μετατροπή υπαρχόντων αυτοκινήτων εσωτερικής καύσης σε ηλεκτρικά έστω και με τις προδιαγραφές της Αυστρίας.

Ο Λευτέρης Παπανακλής είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός.