Ο λέων της Κάντζας (Παλλήνη)
Κείμενο και φωτογραφίες: Νίκος Μωραϊτάκης
Εκτός από τους πασίγνωστους και κορυφαίας αρχαιολογικής και ιστορικής σημασίας χώρους της Αττικής, συνυπάρχουν σε αυτήν και άλλοι, άγνωστοι στους πολλούς, αλλά κι αυτοί αξιοπρόσεκτοι και καθόλου αμελητέοι.
Ανάμεσά τους είναι και:
Ο λίθινος λέων της Κάντζας (στην ευρύτερη περιοχή της Παλλήνης), ο οποίος είχε τοποθετηθεί ως επιτάφιο σήμα σε τάφο πεσόντων στο σημείο αυτό Αθηναίων (;). Μάλιστα, διακρίνονται στο σημείο αυτό και τα λείψανα του ταφικού περιβόλου (περί τα τέλη του 4ου αι. π.Χ.), στον οποίο το σωζόμενο μνημείο είχε ενταχθεί.
Η λαϊκή παράδοση, μη γνωρίζοντας την αρχική του προέλευση, το συνέδεσε με το μύθο ενός άγριου λιονταριού, που (υποτίθεται ότι) ζούσε σε ένα σχετικά παραπλήσιο και αρκετά μεγάλο σπήλαιο, κοντά στη ΒΔ απόληξη του Υμηττού που φέρει το όνομα «Σπήλαιο Λεοντάρι» και, πάντοτε σύμφωνα με την παράδοση, το άγριο αυτό λιοντάρι που κατασπάραζε τους ανθρώπους και τα ζώα τους, εντέλει εφόνευσε ο Άγιος Νικόλαος, προς τιμήν του οποίου έχει κτισθεί εκεί ένα ναΰδριο του 16ου αι.
Ιδού πώς ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, περιέγραψε αυτόν τον περίφημο λέοντα στο ημερολόγιο του, όταν, κατά την επίσκεψή του στην Αττική, εξερευνούσε μαζί με δύο φίλους του την άλλη πλευρά του Υμηττού:
«Ιππεύαμε περίπου δυόμισι ώρες και το χάρηκα πολύ, γιατί σήμερα αισθανόμουν πιο ελεύθερος. Κάτω από τα πόδια μας, μοσχοβολούσε το θυμάρι […].
Είδαμε τη θάλασσα με την Τήνο και μπροστά μας την Εύβοια. Κοντά σε μια εκκλησία, δίπλα σε μια μεγάλη ελιά, ένα λιοντάρι από μάρμαρο, το συνηθισμένο αρχαίο μνημείο σε τάφους».
