22 Νοεμβρίου 2019 at 01:48

Η ίδρυση της ΔΟΕ. Αθήνα 1896

από

Η ίδρυση της ΔΟΕ. Αθήνα 1896

Γράφει ο Κότσης Παναγιώτης

Α. Εισαγωγή:

  Στην περιοχή της Ήλιδος, στην Δυτική Πελοπόννησο, υπήρχε το ιερό της Ολυμπίας, ένα από τα τέσσερα ιερά με πανελλήνια σημασία. Η Ολυμπία, ως ιερό, ασκούσε πανελλήνια επιρροή ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ. και, η φήμη τους είχε εξαπλωθεί μέχρι τους Έλληνες, οι οποίοι κατοικούσαν στις περιοχές της «Μεγάλης Ελλάδος». Κάθε τέσσερα χρόνια, γύρω από το ιερό, λάμβαναν χώρα αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του Δία. Οι αγώνες αυτοί, αποκλήθηκαν «Ολυμπιακοί» και, οι νικητές των γίνονταν ευρέως γνωστοί στο πανελλήνιο. Η δόξα, την οποία έδινε η ολυμπιακή νίκη, έδινε ιδιαίτερη δόξα και στην αριστοκρατική τάξη. Τέλος, ας σημειωθεί η παγίωση των θεσμών της επιγαμίας και της φιλοξενίας μεταξύ των ευγενών.

  Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν ξεκινήσει το 776 π.Χ και, διεκόπησαν το 394 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Μ. Θεοδόσιος, επιδιώκοντας να λάβει συγχώρεση από τον πατριάρχη Αμβρόσιο για τις σφαγές παγανιστών στην Θεσσαλονίκη, απαγορεύει οριστικά τους αγώνες, θεωρώντας τους «κατάλοιπο» της ειδωλολατρείας. [1] Όμως, η παγίωση του ουμανισμού κατά την πρώϊμη αναγεννησιακή περίοδο, οδήγησε στην εκδήλωση ενός σημαντικού ενδιαφέροντος, με αποκλειστικό σκοπό την «αναβίωσή» τους.

Ο Σπύρος Λούης (Μαρούσι Αττικής, 12 Ιανουαρίου 1873 – Μαρούσι Αττικής, 6 Μαρτίου 1940) ήταν Έλληνας μαραθωνοδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896
Ο Σπύρος Λούης (Μαρούσι Αττικής, 12 Ιανουαρίου 1873 – Μαρούσι Αττικής, 6 Μαρτίου 1940) ήταν Έλληνας μαραθωνοδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896

Β. Η εμφάνιση του Πιέρ ντε Κουμπερντέν:

  Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, ο Γάλλος φιλέλληνας βαρώνος- και παιδαγωγός κατ’ επάγγελμα- Πιέρ ντε Κουμπερντέν, (1863-1937) αποφασίζει να επαναχρησιμοποιήσει την ολυμπιακή ιδέα, για να μετατραπεί σε απτή πραγματικότητα η επαναδιεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Ας σημειωθεί ότι το «έρεισμα» του ντε Κουμπερντέν, για αναβίωση των Ολυμπιακών, δόθηκε από τις ανακαλύψεις του Κούρτιους και ομάδας Γερμανών αρχαιολόγων στην περιοχή της Ήλιδας, σε ελάχιστη απόσταση από το «λίκνο» των αγώνων.

  Από τα τέλη της δεκαετίας του 1880, ο Ντε Κουμπερντέν ταξίδεψε- μεταξύ άλλων- σε διάφορες περιοχές των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και, της Γαλλίας. Σε όλες αυτές τις περιοχές, πραγματοποίησε πλήθος διαλέξεων σχετικά με την «επιστροφή» των Ολυμπιακών Αγώνων.[2] Αφού ολοκληρώθηκαν τα ταξίδια, ο Ντε Κουμπερντέν ανακοινώνει την «επιστροφή» των αγώνων στην Σορβόννη, υπό την «κηδεμονία» ενός διεθνούς οργανισμού (25 Νοεμβρίου 1892). Σχεδόν μία διετία μετά, κατά το τέλος ενός συνεδρίου, «κηρύσσεται» η επανάληψη των Ολυμπιάδων (23 Ιουλίου 1894).

  Την ίδια περίοδο, ο ντε Κουμπερντέν συστήνει την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), με «έδρα» την Λωζάννη. Ας σημειωθεί ότι, πλην του Κουμπερντέν, σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση της ΔΟΕ «έπαιξε» ο Έλληνας πεζογράφος Δημήτριος Βικέλας (1835- 1908), ο οποίος, λόγω των εμπορικών του δραστηριοτήτων, υπήρξε ένας «κοσμοπολίτης» Έλληνας με διεθνή φήμη. Κατά συνέπεια, ήταν φυσικό το ότι διετέλεσε πρώτος της πρόεδρος.

Ο πεζογράφος Δημήτριος Βικέλας, πρώτος πρόεδρος της ΔΟΕ.
Ο πεζογράφος Δημήτριος Βικέλας, πρώτος πρόεδρος της ΔΟΕ.

Γ. Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες:

  Σχεδόν δύο χρόνια μετά την ίδρυση της ΔΟΕ, οι Ολυμπιάδες επιστρέφουν στην «κοιτίδα» των. Συγκεκριμένα, το συμβούλιο της ΔΟΕ έλαβε- κατά πλειοψηφία- την απόφαση να διεξαχθούν στην Αθήνα.[3] Το εγχείρημα αυτό απετέλεσε την μεγαλύτερη επιτυχία του προέδρου της ΔΟΕ, Δ. Βικέλα.

  Το 1896 αποτελεί την «χρονιά- σταθμό». Πράγματι, οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν την Κυριακή των Βαΐων εκείνου του έτους, 5 Απριλίου 1896 (ν.η.). Έλαβαν μέρος περίπου 285 αθλητές, οι οποίοι αντιπροσώπευαν 14 χώρες από διάφορα μέρη του πλανήτη, σε 42 αγωνίσματα. Επιπροσθέτως, η Αθήνα κατέστη προορισμός για πολλούς ξένους ηγεμόνες. Ήταν μία σημαδιακή στιγμή, όχι αποκλειστικά για τον πολυβασανισμένο λαό μας, αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα. [4] Παρά τα αισθήματα αισιοδοξίας, τα οποία κυρίευσαν τον ελληνικό κόσμο, στην πραγματικότητα δεν επέδρασαν ιδιαίτερα, διότι, εκείνη την εποχή η απομονωμένη διπλωματικώς ελληνική κυβέρνηση δεν ευρίσκετο εις θέσιν, ώστε να αντιμετωπίσει ουσιαστικά το Κρητικό ζήτημα, αλλά και την προπαγάνδα των Βουλγάρων στα βόρεια σύνορά μας.

  Γενικότερα, ο ελληνισμός βρισκόταν για μία ακόμα φορά σε δύσκολη θέση. Τα αποτελέσματα των πρόχειρων χειρισμών και των πολλών ημίμετρων στα ακανθώδη αυτά ζητήματα, υπήρξαν η συντριβή μας στον ελληνο- τουρκικό πόλεμο του 1897 στην βόρεια Θεσσαλία, η πτώση του τότε πρωθυπουργού, Θ. Δηλιγιάννη και ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, (1898), ο οποίος είχε επιβληθεί στο κράτος, ελέω της γνωστής αδυναμίας καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων του ελληνικού βασιλείου προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

  Παρά τα επακολοθούμενα αρνητικά γεγονότα, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η σημασία της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, και μάλιστα, στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, την Ελλάδα.

Στις 10 Μαρτίου 1898, η Ελληνική Βουλή ψηφίζει το νόμο για το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ) των ελληνικών οικονομικών.
Στις 10 Μαρτίου 1898, η Ελληνική Βουλή ψηφίζει το νόμο για το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ) των ελληνικών οικονομικών.

Δ. Η νίκη του Σπύρου Λούη:

  Όταν κάποιος ακούει κάτι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, το πρώτο όνομα, που του «έρχεται» στο μυαλό, είναι ένα: «Σπύρος Λούης» (1872-1940). Ο Λούης ήταν ένας φτωχός αγρότης, ενώ εξασκούσε, παράλληλα, το επάγγελμα του «νερουλά».[5] Ήταν, συνεπώς, αδύνατον να έχει κάποια σχέση με τον αθλητισμό, πόσο μάλλον σε τέτοιο υψηλό επίπεδο.

  Για την συμμετοχή του, ο Λούης αναγκάστηκε να πειστεί από κάποιους φίλους του, οι οποίοι γνώριζαν την ταχύτητα, η οποία βρισκόταν στα πόδια του. Έτσι, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του, έλαβε μέρος στο αγώνισμα του Μαραθωνίου δρόμου. Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη του με χρόνο 2. 58,50΄΄. Πάντως, μετά την νίκη, δεν επεδίωξε την επανασχόλησή του με τον αθλητισμό. Αργότερα, το όνομά του έγινε «θρύλος», ο οποίος «επιβιώνει» μέχρι την εποχή μας. Συγκεκριμένα, το επώνυμο αυτό δηλώνει τον άνθρωπο, ο οποίος τρέχει πολύ γρήγορα.

Βιβλιογραφία:

Βακαλόπουλου, Α. (1984) «Νέα Ελληνική ιστορία: 1204-1981», εκδ. Βάνιας, Θεσσαλονίκη.

Bengtson, T. (1982) «Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος»– μτφ. Α. Γαβρίλη, εκδ. Μέλισσα, Αθήνα

Holscher, T. (2001) «Κλασσική Αρχαιολογία»– μτφ. Π. Παπαγεωργίου, εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη.

Εγκυκλοπαίδεια «Νέα Δομή», Αθήνα.

«Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων» (συλλογικό), εκδ. Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα.

Ostrogorsky, G. (1980) «Ιστορία του Βυζαντινού κράτους»– μτφ. Ε. Χρυσού, εκδ. Στέφ. Βασιλόπουλος, Αθήνα.

Χρόνη, Α. Μ. (2003) «Η ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων», εκδ. Στέφ. Βασιλόπουλος, Αθήνα.

Ο πεζογράφος Δημήτριος Βικέλας, πρώτος πρόεδρος της ΔΟΕ.

[1] ) Βλ και Ostrogorsky, G. (1980) “Ιστορία του Βυζαντινού κράτους», τ. 1

[2] ) Bλ και εγκυκλοπαίδεια «Νέα Δομή», στο λήμμα «Ολυμπιακοί Αγώνες»

[3] )Σημ: Να υπογραμμιστεί το ότι, το Συμβούλιο της ΔΟΕ, ήδη από την δεκαετία του 1890, είχε αποφασίσει την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων κάθε 4 χρόνια, σε διαφορετικό όμως τόπο κάθε φορά.

[4] ) Βλ και  «Η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων» (1977), εκδ. Εκδοτική Αθηνών

[5] ) Βλ και Χρόνη, Α. Μ. (2003) «Η ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων»

(Εμφανιστηκε 522 φορές, 1 εμφανίσεις σήμερα)

Δείτε ακόμη:

Ένα σχόλιο

Κάντε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.