«Στις αναπόδεικτες, άρα, κρίσεις και γνώμες των έμπειρων, των ηλικιωμένων και των φρόνιμων ανθρώπων πρέπει να δίνουμε όχι λιγότερη από ό,τι στις αποδείξεις προσοχή· γιατί έχοντας αποκτήσει όλοι αυτοί μέσω της εμπειρίας τους ένα “μάτι”, βλέπουν τα πράγματα σωστά»

Μεταξύ των 34 κρατών και εθνικοτήτων οι Έλληνες πρωτεύουμε στην πίστη μας ότι υπάρχει Θεός (92%), ξεπερνώντας ακόμα και τους Ρώσους (75%), την ίδια ώρα που μόνο το 36% των Σουηδών δηλώνει το ίδιο.

Η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης και η κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από ένα άγημα Γερμανών στρατιωτών, στις 12 Οκτωβρίου 1944, πιστοποίησαν την απελευθέρωση της Αθήνας. Στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά.

«Τι λοιπόν, θαρρείς ότι δεν έχω κι εγώ γυναίκα και χωράφια και βάσανα της καρδιάς, που κάθομαι και φυλάγω δωνά στις εξορίες;»

Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 1941 στην Κατοχή, μόλις ένα έτος από τη νικηφόρο επέλαση των ελληνικών στρατευμάτων, και δεν ήταν κάτι επιβεβλημένο, κατασκευασμένο άνωθεν. Τον εορτασμό καθιέρωσε αυθορμήτως ο ίδιος ο λαός.

Η υπέρμετρη ιδεολογικοποίηση της ιστορικής αφήγησης δεν δημιουργεί μόνο σύγχυση, αλλά και απώθηση της ιστορικής γνώσης.

Στο συγκεκριμένο περιβάλλον των σχέσεων Ελλάδας – ΠΓΔΜ, μόνο μια συμφωνία που ξεκαθάριζε ότι υφίσταται «νεομακεδονική» ή, έστω, «βορειομακεδονική» ιθαγένεια – και, εμμέσως, εθνότητα – θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή…

Ίσα εκείνες τις μέρες χιόνιζε. Έριχνε χιόνι ένα κακό! Κι εμείς ήμασταν όξω, ρε παιδί μ’ Γιάννη, μες τ’ άγρια βουνά, το ψοφόκρυο και τα χιόνια. Μάχες άγριες, σώμα με σώμα, δώσαμε με τους αντάρτες. Εκεί να βλέπ’ς έξω απ’ το Καρπενήσι…σφαγή!

Το Αρχηγείο των ανταρτών (ΔΣΕ) εκτιμούσε ότι εμείς ήμασταν διαλυμένοι μετά την υποχώρηση από το «Μάλι Μάδι» και την κατάληψη της «Ραμπατίνας». Οργάνωσαν λοιπόν ξαφνική επίθεση στην Καστοριά με σχέδιο να μας κυκλώσουν από τα πλευρά και από τα νότια (20 Σεπτεμβρίου 1948).

«Κάθε τέχνη έχει να κάνει με τη γένεση ενός πράγματος, με την επινόηση των απαραίτητων γι’ αυτό μέσων και την εξέταση του πώς μπορεί να έρθει στην ύπαρξη κάτι από αυτά που μπορούν να υπάρξουν ή να μην υπάρξουν και που η αρχή τους βρίσκεται στον κατασκευαστή και όχι στο παραγόμενο προϊόν»