κουμέρκι λεγόταν ο τελωνειακός δασμός που εισέπρατταν οι Βυζαντινοί για τα εισαγόμενα προϊόντα, το κομμέρκιον, το τελωνείο. Σύμφωνα με το λεξικό του Ηπίτη, κουμμέρκι, λέγεται το δημόσιον μέρος ένθα μεταφέρονται οι πραγματείαι και τα εμπορεύματα, ο τόπος όπου κάθεται ο κουμερκιάρης (τελώνης), άρα το τελωνείον, ήτοι το τελώνιον, ήτοι τα τελωνειακά τέλη.

Δείτε ολόκληρο το κείμενο για το τρίτο μνημόνιο (14/08/2015 στο ΦΕΚ)

Τους τελευταίους έξη μήνες συνέβη στην Ελλάδα κάτι το ιστορικά καινοφανές. Μπροστά στην καθολική κρίση του μεταπολιτευτικού κράτους, του παρασιτικού εκσυγχρονισμού και της ενσωμάτωσης στη Δύση, κρίση που προκάλεσε μια χωρίς προηγούμενο οικονομική και πολιτική κατάρρευση, ένα μέρος των διανοούμενων τάξεων και της συνδικαλιστικής και πολιτικής γραφειοκρατίας κατόρθωσε να καταλάβει την πολιτική εξουσία.

Άλλο διακυβέρνηση …κι άλλο «επαναστατική γυμναστική»

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσοι παραλληλισμοί μπορεί να γίνουν ανάμεσα στα τότε και στα σήμερινά γεγονότα, στην τότε Αθηναϊκή Συμμαχία και στην αντίστοιχη της ΕΕ; Αιτία είναι η ανθρώπινη φύση; Η διαχρονική αδυναμία συσπείρωσης των αδικημένων εναντίον των οικονομικά ισχυρών;

“Μια και πηγαίνει ο δρόμος μας προς το νεκροταφείο
Δίχως αγάπη και κρασί ειν’ η ζωή φορτίο.
Φιλόσοφε, πες μας λοιπόν, τι σκέπτεσαι για τούτα;
Το κέρδος ποιο να ξέρουμε του κόσμου το βιβλίο;”