Ο Καλιγούλας ήταν ο τρίτος στη σειρά αυτοκράτορας της Ρώμης, μετά τον Οκταβιανό Αύγουστο (29π.Χ. – 14μ.Χ.), που έδωσε το όνομα Αύγουστος, όπως και ο Καίσαρ, στον αυτοκρατορικό τίτλο, και μετά τον Τιβέριο (14μ.Χ – 37μ.Χ). Ενώ λοιπόν ο πρώτος αυτοκράτορας ήταν ένας ευφυής, οργανωτικός και λαμπρός ηγέτης, ο δεύτερος είχε βελτιώσει τα οικονομικά και την διοίκηση του κράτους, ο Καλιγούλας φάνηκε πως ήταν ένα κακόγουστο αστείο της παγκόσμιας ιστορίας.

Για την κυρία Αρβελέρ, πάντως, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το μνημείο στον Τύμβο Καστά είναι αφιερωμένο σε πρόσωπο -ή πρόσωπα- τα οποία σχετίζονταν άμεσα με την Αμφίπολη. Και αυτά θα μπορούσαν να είναι, είτε οι τρεις ναύαρχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Νέαρχος, Πολυπέρχων, Λαομέδων) ή ο Κάσσανδρος, ο οποίος και ανέδειξε την πρώην αθηναϊκή αποικία σε σπουδαίο κέντρο της Μακεδονίας.

Το σπουδαιότερο όμως κέντρο της εμπορικής δράσης και κατ’ ακολουθίαν και της υπόλοιπης εκπαιδευτικής, μορφωτικής δραστηριότητας των Ελλήνων στις ξένες χώρες απέβη η Βιέννη, η οποία κατά τους τελευταίους αιώνες παρουσιάζει ζωηρή κίνηση κι ευγενή άμιλλα των μελών της Ελληνικής Κοινότητας, φιλογενή μέριμνα και εθνική προαγωγή.

Ο σχολικός χρόνος αποτελεί σημαντική παράμετρο της εκπαιδευτι­κής διαδικασίας, αν σκεφτούμε το συνολικό χρόνο φοίτησης του μαθητή στο σχολείο -αν και υπάρχουν διαφο­ροποιήσεις από την άποψη της κοινωνικής προέλευσης, του τόπου δια­μονής και του φύλου. Για τον εκπαιδευτικό το ζήτημα είναι προφανές: από την ηλικία των 5 μέχρι την αφυπηρέτηση βρίσκεται σχολείο.