Τη συνέντευξη πήρε ο Παύλος Κλαυδιανός*

Οι πρόσφατες εκλογές – αυτοδιοικητικές και ιδίως ευρωεκλογές – θα αποδειχθεί, άραγε, ότι είναι μια τομή στη μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία, στα 40 χρόνια του πολιτικού συστήματος; Αν ναι, γιατί;
Θα έλεγα ότι οι ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου αποτελούν σταθμό όχι μόνο για τα 40 χρόνια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά και για όλο το εύρος της πολιτικής ιστορίας του ελληνικού κράτους.

Θα επιχειρήσουμε εδώ να βρούμε τεχνάσματα για να βγαίνουμε από πάνω σε κάθε διαφωνία που μπορεί να συμμετέχουμε και να βγούμε από τη δύσκολη θέση όταν δεν έχουμε γνώσεις ή ικανότητες για να υπερασπιστούμε τη γνώμη μας, ή να σώζουμε την υπόληψή μας όταν συνειδητοποιούμε ότι ο αντίπαλός μας είναι ανώτερος σε ρητορικά χαρίσματα και πρόκειται να κερδίσει.

Μετά τη δεύτερη συνθήκη των Λακεδαιμονίων με τον Πέρση βασιλιά ο Θηριμένης παρέδωσε, ως όφειλε, όλες τις ναυτικές των Πελοποννησίων στον Αστύοχο. Από τη μεριά τους οι Αθηναίοι μετέβησαν από τη Σάμο στη Χίο και κυριαρχούσαν σε στεριά και θάλασσα. Άρχισαν μάλιστα να οχυρώνουν το Δελφίνιο, που βρισκόταν πολύ κοντά στην πόλη της Χίου.

Ο όρος Βλάχος δεν είχε εθνικό περιεχόμενο αλλά υποδήλωνε κάποια γλωσσική διαφοροποίηση από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Άλλωστε αλλιώς αυτοαποκαλούνται οι ίδιοι οι Βλάχοι κι αλλιώς τους αποκαλούν όλοι ο υπόλοιποι. Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται ως Αρωμούνοι (Αrmani), ονομασία που προέρχεται από τον όρο Romanus και υποδήλωνε, κατά τη Ρωμαϊκή εποχή, την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη. Το όνομα με το οποίο αποκαλούν οι υπόλοιποι τους Αρωμούνους είναι «Βλάχοι».