Της μέρας το φως
Στης μέρας τη στράτα, ξεπρόβαλες αργά,
Πίσω απ΄τα σύννεφα, φεύγεις βιαστικά
Τρέχεις να φτάσεις της μέρας το φως,
Το φως που σε λίγο εχάθη απ΄εμπρός
Φυσά ο αγέρας χωρίς τελειωμό
Τα δέντρα λυγίζουν μα δεν προσκυνούν
Ολόρθα υψώνουν κλαδιά φυλλωσιά
Και πάλι σε λίγο ανάσα βαθιά…
Κι εσύ τρέχεις να φτάσεις της μέρας το φως.
Πίσω, τα φύλλα σκόρπια παντού,
στους φράχτες , στη στράτα , μαζεμένα σωροί
γίνονται ένα με τη γης όπου πατείς κι εσύ τρέχεις,
τρέχεις να φτάσεις της μέρας το φως
Ψιχάλες αρχίσαν να πέφτουν στη γης
κι όλα γύρω σου τρέχουν να φτάσουν το φως
το φως που εχάθη με μιας απ΄εμπρός
Βραχήκαν οι δρόμοι τα φύλλα κι οι κλώνοι
Σταμάτησε ο αγέρας εκεί μακριά
Πίσω απ΄τα σύννεφα, εκεί στο Νοτιά
κι εσύ με χέρια υψωμένα
τρέχεις να φτάσεις της μέρας το φως.
Στέφανος Βαβλιάρας, 28/01/2010.