Όταν ο Καίσαρας επέστρεψε στη Ρώμη από την Αίγυπτο, η κατάσταση ήταν δύσκολη. Το σιτάρι δεν ερχόταν από την Ισπανία, όπου ο γιος του Πομπήιου είχε συγκεντρώσει άλλο στρατό, ούτε από τη Αφρική, όπου βρίσκονταν ο Κάτωνας και ο Λαβιηνός.

Η κρίση, λοιπόν, στη δημόσια εκπαίδευση οφείλεται στο ότι οι ασκούμενες μακροχρόνια εκπαιδευτικές πολιτικές, όχι μόνο δεν ικανοποιούν έστω κάποια από τα παραπάνω μέτρα, αλλά κινούνται σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις οδηγώντας στον καιάδα την πασιφανή αναγκαιότητα ενός σύγχρονου, δημοκρατικού και υψηλής ποιότητας δημόσιου σχολείου.

Μητσικώστας “κεντάει” μιμούμενος τον Σταύρο Θεοδωράκη!

Η ίδρυση του γερμανικού κράτους σήμανε σε μεγάλο βαθμό το τέλος της προθυμίας των ξένων να συμμερίζονται την αυτοκατανόηση των Γερμανών. Γιατί αυτή αποκτούσε πλέον μια επιπρόσθετη διάσταση που, καθώς φάνταζε επικίνδυνη στις άλλες (ευρωπαϊκές) χώρες, δεν άργησε να προκαλέσει την απάντηση τους.

Με την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, όπως αποφασίστηκε ομόφωνα στην ανοιχτή συνέλευση της Ανοιχτής Πόλης.

O εκ Πάτρας απένταρος… «τρισεκατομμυριούχος» Αρτέμιος Σώρρας είναι σίγουρα μια πολύ φαιδρή περίπτωση. Σε άλλες εποχές, όταν δεν υπήρχε το Διαδίκτυο, θα γελούσαν μαζί του μόνο όσοι είχαν την ατυχία να τον γνωρίσουν στο μικρόκοσμο του χωριού του. Και χρησιμοποιώ τη λέξη «ατυχία», διότι, ενώ δηλώνει «τρισεκατομμυριούχος» σε… πετσετάκια, κάνει διάφορες αρπαχτές μέχρι να πάει… παρακάτω.

Ο Θουκυδίδης, ο Βρασίδας και η λογική της φιλελεύθερης αποικιοκρατίας Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Λακεδαιμόνιοι μετά την πανωλεθρία στη Σφακτηρία βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Πιεσμένοι από τις αθηναϊκές στρατιωτικές επιχειρήσεις μέσα στην Πελοπόννησο έκριναν αναγκαίο […]

Την περίοδο του εθνικού διχασμού (1916-1922), δεν κατάφερε ούτε η ελληνική εκκλησία να μείνει έξω από τις πολιτικές κόντρες. Με τη δημιουργία ουσιαστικά νέου κράτους στη βόρεια Ελλάδα, στο αποκορύφωμα του διχασμού, το καθεστώς Βενιζέλου απομακρύνει αρκετούς αρχιερείς από τους θρόνους τους.

Κι ἂν ἔφτασα τόσο μακριά, ἦταν γιὰ νὰ μὴν ἀκούσω ποὺ δὲ μοῦ ἀποκρίθηκαν
κι ἄχ, πλανήθηκα πολὺ σὲ δρόμους, ἀκολουθώντας τοῦτο ἡ ἐκεῖνο, κληρονόμος μιᾶς ἀνεξήγητης ὥρας: τότε ποὺ ὅλα θὰ ἐξηγηθοῦν,

Το 1802 ο Thomas Bruce, Ζ’ Κόμης του Elgin και Πρέσβης της Μεγάλης Βρετανίας στην Υψηλή Πύλη, έχοντας τεχνιέντως αποσπάσει άδεια σε σχετικό φιρμάνι από τον Σουλτάνο Selim III, ολοκλήρωνε, μετά από 18 μήνες εντατικών εργασιών, μια γιγαντιαία επιχείρηση αφαίρεσης γλυπτών από τα αετώματα του Ναού των Ειδώλων, τμημάτων της ζωφόρου του και πολλών μετοπών.