Ποιήματα που έγραψε ο Λευτέρης Παχής
Επιλογή
Θα μπορέσουν αλήθεια
οι σάρκες μας να δείξουν
αυτό που έμαθαν να κρύβουν;
Μια τελεία μακριά απ’ το άπειρο
και τα στίγματα της ψυχής,
ανεκπλήρωτοι πόθοι
που σε κάνουν να χαμογελάς,
όταν τα χέρια της σου ακουμπούν τα μάτια.
Υπάρχει ο εύκολος δρόμος,
που σε δικαιολογεί στη σκέψη των άλλων
και ο δρόμος της αρετής,
που δεν μπορεί να σου πει κανείς τίποτα,
για την επιλογή σου.
Κιμονό
Πας για μια άλλη ήπειρο, μια άλλη ομορφιά
φεύγεις για τη θυσία σου, κι ο αδερφός σου – πόνος.
Την ήττα σου μαζί δε θα θρέψεις
κι ούτε τις ομορφιές των ερώτων.
Με όπλα ύπουλα κι αληθινά στα χέρια σου
αγαπημένη αθώα κι άτεκνη
σ’ ακολουθούν οι όμορφοι και οι γενναίοι
στα σπλάχνα καμωμένοι από στάχτη
κι αλήθεια περίσσια και κρυμμένη ή άγνωστη
και στους εφιάλτες σου είμαι το φιλί σου
και η σιγουριά ότι είσαι μόνη
παρθένα τετραγωνισμένη
με κιμονό και χεραψίες.
Διττό
Μπορεί να μη μάθεις ποτέ γιατί με αγάπησες
με πόθησες, με είδες
κι ούτε γιατί έτεινες το χέρι σου στο αδιέξοδό μου,
σίγουρη για το γυναικείο σου τέλος,
μα στα δέντρα πότε-πότε
φαντάζουν όμορφα τα στήθη σου
πικρή πηγή του γιου μας, αγαπημένη.
Σε αυτή την ύπαρξη τη ζεστή και την ψεύτικη,
έχω στηρίξει μια γροθιά μου στιβαρή
και εύκολα ηττημένη
Μια γροθιά σαν κι εμένα και τους
φόβους μου.
Μια γροθιά σαν κι εμένα και τους
παιδικούς μου φίλους.
Σαν τους συναγωνιστές μου και
τους γονείς μου.
Σαν τις τρεις τελείες στο χαμόγελό μας
Νωρίς
Ταξίδεψες στις ακρογιαλιές και τα δάση
στα χέρια σου φύλλα και άμμος
είναι ώρα να σταματήσεις και να δεις
Γλύκανες τους ουρανούς και τη γη
αρμόνισες τις θύμησες ως το τέλος
ένα όμορφο στερνό πρωινό.
Στα χέρια μου άπλωσες ολάκερη αγάπη
ξεχασμένα είδωλα και μελλοντικές εικόνες
στα δάχτυλά μου άφησες.
