Συναφής με τον αναρχισμό είναι και ο αναρχοσυνδικαλισμός. Ο αναρχοσυνδικαλισμός, όπως και ο κυρίως αναρχισμός, επιδιώκει την κατάλυση τόσο του κράτους, όσο και του καπιταλισμού. Τα θεωρητικά του επιχειρήματα στηρίζονται στην διδασκαλία του αντιεξουσιαστικού σοσιαλισμού ενώ, η οργανωτική του μορφή οικοδομήθηκε στο κίνημα του επαναστατικού σοσιαλισμού, όπως αυτός ήκμασε σε Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία κατά το χρονικό διάστημα 1895-1910. Βέβαια, οι ιδέες του αναρχοσυνδικαλισμού δεν ήταν καινοφανείς. Αναλυτικά, τα πρώτα ψήγματα του αναρχοσυνδικαλισμού εντοπίζονται στο Δ΄ Συνέδριο της Α΄ Διεθνούς, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Βασιλεία το 1869 και, στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκε η σημασία των οικονομικών οργανώσεων των  εργατών.

Για να είμαστε λοιπόν ακριβείς θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε το τέλος των ιδεολογιών ως μερική επιστροφή στο ζωικό βασίλειο. Αν είναι ωραίο και ευκταίο να φθάσει ως εκεί ο αποχαιρετισμός από την Ουτοπία, παραμένει βέβαια ζήτημα γούστου.

“Όντας ικανός να τα βγάζω πέρα μόνος μου στη δουλειά ή στους καβγάδες, είχα γίνει ένας ασυγκράτητος ατομικιστής. Ήταν φυσικό.”