Η επιχείρηση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία είναι μια εξέλιξη εξαιρετικά διδακτική για την Ελλάδα. Βοηθάει ακόμα και τους πιο θετικά προδιατεθειμένους απέναντι στη χώρα του Ερντογάν να αντιληφθούν – επιτέλους – τη φύση του καθεστώτος και της ίδιας της χώρας με την οποία η γεωγραφία έχει καταδικάσει την Ελλάδα να ζει μαζί και όχι μόνο…

Δεν υπάρχει δόκιμο πολιτικό κίνητρο από τη μεριά των τζιχαντιστών, αλλά ούτε και δόκιμοι πολιτικοί λόγοι για να κάνουν ό,τι κάνουν.

Πολεμικές, εκλογικές και άλλες αφίσες που σημάδεψαν μια εποχή

“…Ενώ οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί θεωρούν την άρνηση του αγγέλου ως ένδειξη υπεροψίας και βλάσφημης περηφάνιας, οι Γιαζίντι τη θεωρούν ως ένδειξη ανεξαρτησίας και ελεύθερης επιλογής…”

Ο Κλαούζεβιτς, με τις περίφημες διατυπώσεις του για τη σχέση ανάμεσα στον πόλεμο και την πολιτική, έδειξε καθαρά ότι ο πόλεμος δεν είναι κάτι ριζικά διαφορετικό και ανεξάρτητο από το πεδίο της πολιτικής, αλλά η συνέχισή της με άλλα μέσα· ειδοποιός διαφορά μεταξύ της ειρήνης και του πολέμου είναι η χρήση ένοπλης βίας, φυσικά με την επιστράτευση «ενόπλων ανδρών»: «Ο πόλεμος είναι μια σύγκρουση μεγάλωνν συμφερόντων, η οποία λύεται αιματηρά και μόνον ως προς τούτο διαφέρει από τι άλλες συγκρούσεις.»

«Ή θα έρθει η βόμβα πάνω στο κεφάλι σου από το καθεστώς, ή οι φανατικοί τζιχαντιστές θα κόψουνε το κεφάλι σου ή θα έρθεις στην πολιτισμένη Ευρώπη να πνιγείς.»