Ποια ήταν όμως η απαρχή και προέλευση της ελληνικής παιδεραστίας; Σίγουρα όχι από τα ομηρικά έπη. Το περίφημο ζευγάρι των φίλων Αχιλλέα και Πάτροκλου έγινε ερωτικό κατά τον 5ο αι π.Χ. μέσω του έργου του Αισχύλου “Μυρμιδόνες” για το οποίο γίνεται λόγος στο Συμπόσιο του Πλάτωνος (180a). Η μεγάλη έξαρση και σημασία που είχε η παιδεραστία ξεκινά από την αριστοκρατική κοινωνία της αρχαϊκής εποχής.

Μια δραματική ιστορία: τα τελευταία πενήντα χρόνια της χριστιανικής Κωνσταντινούπολης  Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης  Σε ένα παλαιότερο άρθρο (Οι κατακτήσεις των Οθωμανών Τούρκων ως την άλωση της Κωνσταντινούπολης) καταπιαστήκαμε με την τρομερή άνοδο των Οθωμανών και τις κατακτήσεις τους ως […]

Τα συμπόσια άρχιζαν στις τέσσερις το απόγευμα και κρατούσαν αργά τη νύχτα, αν όχι μέχρι την επόμενη. Τα τραπέζια ήταν στολισμένα με λουλούδια και ο αέρας αρωματισμένος. Οι υπηρέτες με ακριβές στολές, έπρεπε να είναι τουλάχιστον δυο για κάθε προσκεκλημένο.

Μετά την μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ., ενώ πολλοί Αθηναίοι πίστευαν πως απαλλάχθηκαν από την περσική απειλή, ο Θεμιστοκλής θα προβλέψει ότι οι Πέρσες θα επανέλθουν και πως τελικά ο αγώνας θα κρινόταν στη θάλασσα.

Το πρόβλημα, λοιπόν, με το όνομα Μακεδονία υπάρχει απ’ το 1913 και όχι από το 1945, όταν ο Τίτο εγκαθίσταται στην εξουσία και, για λόγους δικής του πολιτικής σκοπιμότητας, δημιουργεί την Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας, που μέχρι τότε ήταν περιφέρεια της Σερβίας και από πολλούς λεγόταν Μακεδονία!

Στα μέσα του 9ου αιώνα λαμβάνει χώρα η βυζαντινή ανάκαμψη, με τους βυζαντινούς να θέτουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα επανάκτησης των αυτοκρατορικών εδαφών που κατέχονταν για τα διακόσια προηγούμενα χρόνια από τους Σλάβους και η αφομοίωση αυτών των βάρβαρων εισβολέων.

Ο Φίλιππος Β΄ είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία. Στο πρόσωπό του θα συγκεντρωθούν οι έξοχες ικανότητες ενός στρατιωτικού, ενός κυβερνήτη μα προπαντός ενός ευφυέστατου πολιτικού.

Αυτή ήταν η περίεργη κατάληξη της ιδιόμορφης Εταιρίας. Μια χούφτα από εμπειροπόλεμους τυχοδιώκτες από την απώτερη Δύση επέβαλε δυναμικά την πορεία της από την Κωνσταντινούπολη και τη Φιλαδέλφεια ως την Αθήνα και πέτυχε να ιδρύσει μια δική της ηγεμονία στην αρχαία και ένδοξη αυτή πόλη.

Μια πενταετία μετά από αυτή τη περίεργη συνάντηση, το κράτος του Αττίλα διαλύθηκε και είκοσι δύο χρόνια έπειτα καταλύθηκε και το δυτικό ρωμαϊκό κράτος από τους Γερμανούς μισθοφόρους της Ιταλίας. Η ρωμαϊκή ιδέα επέζησε στην ανατολή και σιγά – σιγά έμπαιναν οι βάσεις για τη βυζαντινοποίηση του ρωμαϊκού κράτους.

Το 1451, τη χρονιά που παραλαμβάνει την εξουσία στα χέρια του ο Μωάμεθ Β΄, η οθωμανική αυτοκρατορία είναι η μεγαλύτερη δύναμη της ανατολικής Μεσογείου.