Περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι εκτιμάται ότι εκτελέστηκαν ως αντιφρονούντες και εχθροί της πατρίδας την περίοδο της Μεγάλη Εκκαθάρισης του Στάλιν στη Σοβιετική Ρωσία – ή εποχή του Μεγάλου Τρόμου – από το 1936 έως το 1938.

Αλεξάντρ Ισάγιεβιτς Σολζενίτσιν Κείμενο: Κωστής Παπαγιώργης «Όταν ένα καράβι έχει 99 τρύπες στο κύτος του, και από τις καλύτερες προθέσεις να διαπνέεται κανείς, είναι αδύνατο να τις φτιάξει όλες αμέσως». Ο άνθρωπος που μιλάει έχει γράψει, μεταξύ άλλων, το Αρχιπέλαγος […]

Αυτά τα άθλια συντρίμμια πρώην εθνών, Σέρβοι, Βούλγαροι, Έλληνες και ο υπόλοιπος ληστοσυρφετός, που εμπνέει ενθουσιασμό στον φιλελεύθερο Φιλισταίο, για να ωφελούνται οι Ρώσοι…, θέλουν σώνει και καλά να κόψουν τους λαίμαργους λαιμούς τους.

Ωστόσο, με τον Εμφύλιο Πόλεμο να εξαπλώνεται κάθε μέρα και περισσότερο και την οικονομική κατάρρευση επί θύραις, το καλοκαίρι του 1918 η κυβέρνηση αναγκάστηκε να λάβει δραστικά μέτρα, τα οποία θα γίνονταν αργότερα γνωστά ως “πολεμικός κομμουνισμός”»

Μοναδική περίπτωση χώρας, η οποία τόλμησε να σηκώσει κόκκινη σημαία στα χωρικά ύδατα της Αμερικής, η Κούβα, δεδομένου ότι κάθε επαναστατημένος λαός δημιουργεί ή νέμεται κάποιους μύθους, δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς ήρωες.

Ο Λένιν είχε υποσχεθεί μια δημοκρατία αληθινή, πληρέστερη από την «κολοβωμένη» δημοκρατία του κοινοβουλευτισμού. Στη θέση της, πρόσφερε τώρα μια τυραννία πολύ πιο φοβερή από τις «κολοβωμένες» δικτατορίες του παρελθόντος.

Ο Mussolini το δήλωσε ανοιχτά και ξάστερα σε μια συνεδρίαση της Βουλής της 6ης Ιουνίου 1924: «Οι δάσκαλοι μας είναι στη Ρωσία. Δεν έχουμε παρά να μιμηθούμε αυτό πού γίνεται στη Ρωσία. Το λάθος μας είναι ότι δεν ακολουθήσαμε εντελώς το παράδειγμα τους.»

ο επιχείρημα της συζήτησης είναι η γροθιά, το στειλιάρι. Μέσο προτροπής ο υποκόπανος, το χτύπημα κατευθείαν στο πρόσωπο. Έτσι, ο διανοούμενος μετατρέπεται σε δειλό κι ο εγκέφαλός του τού υπαγορεύει δικαιολογίες για τις πράξεις του.

Είναι άξιοι καταφρόνιας οι κάθε είδους “αριστεροί” κομματικοί «διανοούμενοι» που δικαιολογούσαν όλα τα εγκλήματα του κομμουνιστικού Μηχανισμού ως «φυσιολογικές αμυντικές αντιδράσεις ενός υγιούς οργανισμού», ζώντας ένα διαρκές ψυχωσικό παραλήρημα με κοινωνιοβιολογικό περιεχόμενο.

Κορνήλιος Καστοριάδης – Τι απέγινε το πάθος για την ελευθερία (Μετάφραση από την Unita) 4/1/1998, Ελευθεροτυπία Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έφυγε αλλά το έργο και ο λόγος του μένουν και συνεχίζουν τη δική τους ζωή, εμπνέοντας τις συνειδήσεις που μπορούν να […]