Ο Ρατσένκο ανήρτησε τέσσερα διαφορετικά έγγραφα στον προσωπικό του λογαριασμό εκ των οποίων τα δύο αφορούν επιστολή του Μάρκου Βαφειάδη (Καπετάν Μάρκος) και του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη προς την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Η επιστολή έχει ημερομηνία  7 Ιουλίου 1948, δηλαδή καθώς ο εμφύλιος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη.

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να τελειώσει ο Ψυχρός Πόλεμος και ήδη πολλαπλασιάζονται οι φωνές πού προειδοποιούν σε δραματικούς τόνους για τη διαγραφόμενη διεθνή αταξία, έτσι ώστε θα νόμιζε κανείς ότι πριν λίγο ακόμη στον κόσμο κυριαρχούσε η τάξη και η αρμονία.

Το ΚΚΕ αναγνώριζε από το 1934 την ύπαρξη σλαβομακεδονικού έθνους -σύμφωνα με την απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς- αλλά το 1935 εγκατέλειψε τη θέση του 1924 για «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία» και υιοθέτησε τη γραμμή της ισοτιμίας στις μειονότητες.

«Οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ είναι μακρόθεν πιο γενναιόδωρη χώρα στον κόσμο, όταν πρόκειται να βοηθήσουν τους λιγότερο τυχερούς, στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό δεν αληθεύει. Η εξωτερική βοήθεια των ΗΠΑ αντιστοιχεί μόνο στο 0,1% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματός μας ή στο ένα τρίτο της Ευρωπαϊκής βοήθειας».

Λόγοι που οδήγησαν, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην ανάγκη ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γράφει ο Γεώργιος Α. Κωστόπουλος <<Η συσπείρωση των ευρωπαϊκών κρατών απαιτεί να εξαλειφθεί η προαιώνια αντίθεση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας(…). Η από κοινού διαχείριση της παραγωγής του […]

Ο Κλάους Μαν, η ομοφυλοφιλία και ο φασισμός Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Το σύντομο βιογραφικό του Κλάους Μαν, γιου του Τόμας Μαν, που παραθέτει μετά το δοκίμιο «Ομοφυλοφιλία και Φασισμός» ο μεταφραστής Αλέξανδρος Ίσαρης, είναι εξόχως κατατοπιστικό. Μεταξύ άλλων ο […]

Ο λόγος, για τον όποιο η μαρξιστική ουτοπία μπόρεσε να κυριαρχήσει στη σκηνή της παγκοσμίας ιστορίας πάνω από έναν αιώνα και να παραμερίσει σχετικώς άκοπα τις ανταγωνιστικές αναρχικές κτλ. ουτοπίες, έγκείται πρώτα-πρώτα στην ικανότητα της να οργανώνει και να νομιμοποιεί μιά πολιτική δράση, σκοπός της οποίας ήταν βέβαια η εγκαθίδρυση της Ουτοπίας, αλλά της οποίας η αναγκαιότητα προέκυπτε ακριβώς από τη μη πραγμάτωση της Ουτοπίας.