Η αχαρακτήριστη στάση της Αριστεράς στα τελευταία γεγονότα στον Έβρο και η συγχορδία της εθνομηδενιστικής ομοφωνίας στο εσωτερικό της δεν μπορεί να εξηγηθεί ικανοποιητικά, αν δεν κατανοήσουμε ότι το μεταναστευτικό ακουμπάει στον σκληρό πυρήνα της ιδεολογικής συγκρότησης της σημερινής Αριστεράς, που είναι ο δικαιωματισμός.

Η Ευρώπη βρίσκεται στον πάτο των ιδεών και των αξιών. Παράγει περισσότερους φασίστες κάθε απόχρωσης, περισσότερους αμόρφωτους, περισσότερους αδιάφορους, λοβοτομημένους και ευνουχισμένους πολίτες από όσους μπορεί να καταναλώσει.

«Η εντυπωσιακή μείωση των γεννήσεων, η γήρανση του πληθυσμού και η εκτόξευση της αποδημίας θα καταλήξουν σε μεγάλη συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας μας και σε αύξηση της αναλογίας των ηλικιωμένων. Θα αυξάνεται ο πληθυσμός άνω των 65 ετών σε βάρος των ηλικιών 0-14».

Το τέλος της willkommenskultur και η Ελλάδα ως Έλις Άιλαντ

Ανάμεσα σε πολέμους και «ειρήνες» -όποιοι, όποιες, όπου Γης- το ανάλλαχτο «περιθωριακό» θέαμα μένουν οι τραγικές θεωρίες των προσφύγων

Η Ελλάδα πρέπει από τώρα να προετοιμασθεί για αυτό, θέτοντας στην Ε.Ε. μία σειρά από προβλήματα. Πιο συγκεκριμένα, τα περίφημα hotspots στα νησιά από χώροι τριήμερης διαμονής των εισερχομένων έχουν μεταβληθεί σε μόνιμους καταυλισμούς. Χρειάζεται να υπάρξει μία συνολικά διαφορετική διευθέτηση. Παράλληλα, δεν μπορεί να συνεχισθεί η υποχρεωτική παραμονή όλων των νεοεισερχομένων στα ανατολικά νησιά.

Για να αρθρώσουμε έναν δημοκρατικό λόγο πάνω στο προσφυγικό αδιέξοδο, που να μην χαρίζει τον ανθρωπισμό στις δυνάμεις που επιδιώκουν την αποδόμηση της χώρας, και την πατρίδα στην άκρα δεξιά, θα πρέπει πρώτα και πάνω από όλα να πολιτικοποιήσουμε το προσφυγικό/μεταναστευτικό αδιέξοδο. Να το θέσουμε στις σωστές του διαστάσεις: Το δημιουργεί η Τουρκία, το υλοποιούν οι δουλέμποροι, το παροξύνει η Ευρώπη, το επιτρέπει η ελληνική κυβέρνηση. Αυτοί είναι ο στόχος, και όχι οι πρόσφυγες ή οι μετανάστες – ένα τέχνασμα στην λογική του «αποδιοπομπαίου τράγου» που επιστρατεύει η άκρα δεξιά για να αποπολιτικοποιήσει την κοινωνική δυσαρέσκεια σε τυφλό μίσος.

Οι Σύριοι πάντα είχαν ενσωματωμένες στον Πολιτισμό και στις παραδόσεις τους την προσφορά και την βοήθεια στους κάθε προέλευσης κατατρεγμένους. Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι σε ορισμένες περιοχές, μέσα σε αραβόφωνους πληθυσμούς και αντίξοες συνθήκες πολέμων και εκκλησιαστικών διενέξεων, διατηρήθηκε η ελληνική γλώσσα!

«Ή θα έρθει η βόμβα πάνω στο κεφάλι σου από το καθεστώς, ή οι φανατικοί τζιχαντιστές θα κόψουνε το κεφάλι σου ή θα έρθεις στην πολιτισμένη Ευρώπη να πνιγείς.»

«Ανάμεσα σ’ αυτούς ήτανε και κλέφτες ήτανε και πορτοφολάδες. Διάφοροι. Σμυρνιοί να πούμε. Ήτανε όμως και μέσα ένας Μπουντρούμης ονομαζόμενος, ο οποίος ήτανε ο πιο νταής απ’ όλους τους πρόσφυγες αυτός. Ήτανε πολύ κουτσαβάκης και πολύ παλικάρι και φίνος μάγκας αυτός. Τον εσκότωσε η ασφάλεια του Πειραιώς στα Χιώτικα. Εσκότωσε, τραυμάτισε κι ύστερα έπεσε. Αυτό έγινε προπολεμικά. Τότε τον εσκότωσε. Δηλαδή αυτός ήτανε μάγκας με όλη τη σημασία της λέξεως. Δεν επείραζε άνθρωπο. Και είχε δε και γκόμενα αυτήνα την Πακουή την Αρμένισσα που εχόρευε. Την είχε αυτός, είχε κάνει και παιδί μαζί της.»