Γεώργησε με πάθος και γνώση την ελληνική γλώσσα επί πολλές δεκαετίες ο Δ.Ν. Μαρωνίτης. Και σμίλεψε έναν τρόπο γραφής απολύτως δικό του, με αυστηρά ελεγμένη τη συναισθηματική του θέρμη, πυκνό σε σκέψεις αλλά χωρίς φτιασίδια, ευθύ και απερίστροφο. Με το πλούσιο και καίριο λεκτικό του να μην καυχιέται και να μην επιδεικνύεται· η ρητορική χλιδή δεν ήταν του γούστου του. Τα κείμενά του, με το νόημα κάθε λέξης βαθιά κατακτημένο, κατονόμαζαν τον συντάκτη τους ακόμα κι αν τα διάβαζε κάποιος δίχως την υπογραφή τους.

Μερικές λέξεις έχουν αποκλειστικά επίσημη ζωή, γυαλιστερή, στην τηλεόραση και λιγότερο στις εφημερίδες. Στις κουβέντες μας τις χρησιμοποιούμε ελάχιστα. Κάποιες φορές, λιγοστές, είναι χρήσιμες. Συνήθως όμως τις πετάμε προς επίδειξη γνώσεων ή δημοσιογραφικής ειδίκευσης.