Δόξα σοι ο Θεός που έχω τη θέση μου στου Πιπιλή, και κερδίζω το ψωμάκι μου και το φαγάκι μου. Μου περισσεύει και κάνα εικοσάρι για κείνο τον Μικέ τον εκβιαστή, που μόνο εν τη παλάμη κι ούτω βοήσω! Πάλι καλά να λες· γιατί, Σερσέμη μου, όπως κατάντησα, δεν είμαι ούτε για να φτύνεις επάνω μου…»

Τὴν τελευταίαν ἑσπέραν τῆς Τυρινῆς τοῦ ἔτους 188… ἐχόρευσαν τόσον εἰς τοῦ κὺρ Ζαχαρία, ὥστε ἦτο φόβος μὴ πέσῃ τὸ σαθρὸν σκωληκόβρωτον πάτωμα τῆς παμπαλαίου οἰκίας ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τῆς κυρα-Κατίγκως τῆς Χρίσταινας, τῆς γραίας Βαγγελῆς τῆς Λεμονοῦς καὶ τῆς Σταματούλας τῆς Γεμενίτσας, τὸ μόνον μέσον δι᾽ οὗ αἱ τρεῖς αὗται θὰ ἔπαυον διὰ πάντοτε τοὺς καθημερινοὺς καυγάδες των.

Οι πόλεμοι δεν γίνονται μονάχα μεταξύ πλουσίων και φτωχών- οι χειρότεροι πόλεμοι αυτού του τραγικού αιώνα διεξάχθηκαν ανάμεσα στα πλουσιότερα ακριβώς έθνη, και η Ιστορία δεν μας ανακοίνωσε ακόμη ότι θα καταργήσει ολότελα τις τραγωδίες ή ότι στο μέλλον θα τις σκηνοθετεί αποκλειστικά με φτωχούς πρωταγωνιστές.

«Οκτώβρη και δεν έσπειρες, στάρι μην περιμένεις.», «Οκτώβρης και δεν έσπειρες, οκτώ σπυριά δεν κάνεις.», «Οκτώβρης και δεν έσπειρες, οχτώ σωρούς δεν έκανες.», «Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη, έχει οκτώ σειρές στ’ αλώνι.»

«Η καλογεννούσα (ή καλογεννούδα) η μάνα, νικά το χάρο.», «Κατά μάνα, κατά τάτα (ή κύρη), κατά γιο και θυγατέρα.», «Τα παιδιά παίδες τραβούν κι οι μάνες τις ξεχάνουν.», «Παραζούζουλη είναι η μάνα και πανώρια η θυγατέρα.»

«Ένα άλλο ερώτημα που προκαλεί συζητήσεις είναι αν πρέπει κανείς να αγαπάει κατά πρώτο και κύριο λόγο τον εαυτό του ή κάποιον άλλο»