Επομένως, η αποτροπή του τουρκικού επεκτατισμού είναι ζήτημα ενός κοινωνικού συμβολαίου που περιλαμβάνει την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και την κοινωνία, στα ζητήματα εκείνα που η εθνομηδενιστική παγκοσμιοποίηση έχει υπονομεύσει. Και γνωρίζουμε όλοι ποια είναι αυτά, από την άρνηση των ελίτ να εκφράσουν το εθνικό αίσθημα της βάσης –βλέπε τις αθλιότητες της επίσημης επιτροπής για τους εορτασμούς του 1821– μέχρι το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης που έχει πληγεί σοβαρά στις τελευταίες δεκαετίες.

Η πολιτική της εθνικής εκκαθάρισης συνεχίζεται έως το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη συνθηκολόγηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Ελλάδα εισέρχεται στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων μετά την άνοδο του βενιζελικού χώρου στην εξουσία.

Ο Μεγάλος Πόλεμος ξέσπασε στις 28 Ιουλίου 1914 ως απλή αψιμαχία ανάμεσα στην Αυστρία και τη Σερβία, με αφορμή την δολοφονία του διαδόχου της Αυστροουγγαρίας Φερδινάνδου και της συζύγου του από τον Γαβριήλ Πρίντσιπ, οπαδό μιας πανσλαβικής κίνησης, ένα μήνα πριν στο Σαράγεβο. Σε μόλις μια εβδομάδα, τα δυο μέρη πλαισιώθηκαν από πλήθος συμμάχων με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δυο μεγάλοι αντίπαλοι συνασπισμοί, που περιελάμβαναν σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΤΟ 1912 Του Χρήστου Μ. Καραστέργιου    (Μέλος της πολιτισμικής ομάδας του «Κυττάρου Ιερισσού»)          «Ειπόντες (οι κάτοικοι της Ιερισσού) ότι πλέον δεν έχομεν ζωήν […]