Το φαινόμενο μεταφορικής χρήσης λέξεων από διάφορα πεδία, ώστε να αποδοθεί μια σημασία, είναι συνηθέστατο. Ένας τέτοιος χώρος μεταφορικής χρήσης λέξεων και εκφράσεων είναι και αυτός της μουσικής. Άξιο παρατήρησης το γεγονός ότι, ενώ αρκετές λέξεις είναι εν πολλοίς άγνωστες στον σύγχρονο ομιλητή ως προς την κυριολεκτική σημασία τους (π.χ. ζουρνάς, νταούλι), είναι ευρέως γνωστές λόγω της χρήσης τους στην καθημερινή επικοινωνία.

Η ηδονή παρουσιάζεται ως η καλύτερη ενασχόληση των αισθήσεων ή του πνεύματος, όταν βρίσκονται σε ακμαία κατάσταση. Είναι το πάντρεμα ανάμεσα στην ποιότητα των αισθήσεων (ή του πνεύματος) και των ενασχολήσεών τους.

Η αρχική (γνήσια θα μπορούσαμε να πούμε) μουσική του Θούριου του Ρήγα Φεραίου έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας, καθώς το κείμενό του έχει εμφανιστεί με διαφορετικές μελωδίες κατά καιρούς.

“η αγάπη σου με κάνει ταυτόχρονα τον ευτυχέστερο και τον δυστυχέστερο των ανδρών”

“…τον συμβούλεψα να εγκαταλείψει κάθε ιδέα για το τραγούδι ή οποιαδήποτε σχέση με μουσικό συγκρότημα, λόγω του ότι θεωρούσα πως είχε πλήρη έλλειψη ταλέντου προς αυτή την κατεύθυνση…”