Νοουμένου ότι η κυβέρνηση θα συμφωνήσει με την άλλη πλευρά σε ένα τελικό σχέδιο λύσης, το οποίο θα φέρει για έγκριση σε δημοψήφισμα, αυτό που κυρίως και επί της ουσίας με ενδιαφέρει και θα ήθελα να ακούσω, τόσο από αυτούς που θα το υποστηρίξουν όσο και από αυτούς που θα το απορρίψουν, είναι εάν το υπόψη σχέδιο θα είναι καλύτερο (από πλευράς ασφάλειας, λειτουργικότητας, πάσης φύσης προοπτικών κ.τ.λ.), πιο βιώσιμο και με λιγότερους απρόβλεπτους κινδύνους, από μια συμφωνημένη λύση Διχοτόμησης. Δεν με ενδιαφέρει να ακούσω επιχειρήματα υπέρ μιας “ιδανικής” λύσης, όπως την περιέγραψα παραπάνω, την οποία πολλοί υποστηρίζουν, γιατί τη θεωρώ ανέφικτη.

Οι διεθνείς Συνθήκες δεν καταργούνται ούτε τροποποιούνται μονομερώς. Βασικά, καταργούνται ή τροποποιούνται μόνο με τη συναίνεση όλων των συμβαλλομένων μερών ή με πόλεμο. Αν λοιπόν κάποιο από τα συμβαλλόμενα μέρη (π.χ. η Τουρκία) δεν θα συναινέσει στην πλήρη τους κατάργηση δεν βλέπω με ποιο τρόπο μπορούμε να την πετύχουμε. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαπραγματευτούμε την τροποποίησή τους ώστε να αποδυναμωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι πρόνοιες που αφορούν την ασφάλειά μας, διαφορετικά οι συγκεκριμένες Συνθήκες θα εξακολουθούν να ισχύουν. Νομίζω πως αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα.

Ίσως για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια η γεωπολιτική πραγματικότητα δεν μοιάζει απελπιστική για μας. Ο ισλαμικός κόσμος έχει εισέλθει σε μια μακρά περίοδο αντιπαραθέσεων και εμφυλίων · το κουρδικό ζήτημα αναδεικνύεται μοιάζει ένας άλυτος γόρδιος δεσμός, ενισχύεται η ρωσική παρουσία· στη Συρία και τον Λίβανο αναδεικνύεται μια νέα στρατηγική συμμαχία χριστιανών σιϊτών και Αλαουιτών, φιλική προς την Ελλάδα· ενώ είναι ανέφικτη η ανασύσταση της συμμαχίας Τουρκίας Ισραήλ· η Αίγυπτος βρίσκεται σε ευθύ ανταγωνισμό με την Τουρκία για την ηγεμονία του σουνιτικού Ισλάμ· τέλος στην Ευρώπη, η κρίση του μεταναστευτικού και της ισλαμικής τρομοκρατίας αποδυναμώνει την επιρροή της Τουρκίας.

Ποιός μπορεί να ονομάσει κράτος ένα μόρφωμα που δεν θα έχει δικό του στρατό και αστυνομία, αλλά ξένοι στρατοί και αστυνομίες θα τηρούν την τάξη; Τι είδους δημοκρατία θα είναι αυτή όπου η πλειοψηφία δεν θα έχει σε κανένα θέμα δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις και αυτές θα παραπέμπονται (σε περίπτωση διαφωνίας της μειοψηφίας) σε ξένους ή σε κλήρωση;

Η Αθήνα υποχρεώνεται τώρα να παρακολουθήσει την τουρκική «επέλαση» στις Βρυξέλες χωρίς να έχει διασφαλιστεί προηγουμένως η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο σεβασμός κυριαρχικών δικαιωμάτων και διεθνών αρμοδιοτήτων της Ελλάδας που αμφισβητούνται από την Άγκυρα, (ακρογωνιαίοι λίθοι της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μέχρι τώρα), χωρίς να παραβλέπεται ότι οι «ιδέες» της ελληνικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, πήγαν κατευθείαν στο καλάθι στων αχρήστων.

Αν είναι κάτι που μας έχει μείνει από την επταετία της δικτατορίας στη χώρα μας και, όποτε το σκεφτόμαστε, μας πληγώνει αφάνταστα, είναι η εισβολή και κατοχή της μισής περίπου Κύπρου από τους Τούρκους.

“…έχει καταφέρει να ξεφύγει από την οργή του λαού παρά τα πολλά παραπτώματά του στο Βιετνάμ, τη Μπανγκόκ, το Ανατολικό Τιμόρ, το Μπαγκλαντές, τη Χιλή, την Ινδοκίνα και οποιοδήποτε άλλο μέρος της υφηλίου είχε την ατυχία να γίνει αντικείμενο του ενδιαφέροντός του.”

Το γεωπολιτικό περιβάλλον έχει αλλάξει άρδην στη ΝΑ Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Είναι προφανές ότι ο απώτερος γεωπολιτικός στόχος είναι η στρατηγική επανασύνδεση Τουρκίας και Ισραήλ, μέσω του ενεργειακού δικτύου, και με σκαλοπάτι-μαξιλάρι την Κύπρο. Τον στόχο φαίνεται να επιδιώκουν ζωηρά οι ΗΠΑ, με την υποστηρικτική ανοχή των Βρυξελλών.

Κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ, το βιβλίο του Πέρρυ Άντερσον Οι Διαιρέσεις της Κύπρου, σε μετάφραση του Κ. Ράπτη.
Ο Π. Άντερσον διηύθυνε επί χρόνια τη βρετανική Επιθεώρηση της Νέας Αριστεράς (New Left Review). Διδάσκει Ιστορία και Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες.

Οι δικτατορίες και τα στρατιωτικά κινήματα στην Ελλάδα (2ο μέρος) Δείτε ακόμη: Οι δικτατορίες και τα στρατιωτικά κινήματα στην Ελλάδα (1ο μέρος) Γράφει ο Γιάννης Σιατούφης Στις 30 Ιουνίου 1925 ο στρατηγός Θ. Πάγκαλος, γνωστός από το πραξικόπημα στο Γουδί, […]