Οι καταστασιακοί με μισούσαν! Πίστευαν πως τα Arguments πρόδωσαν την επαναστατικότητα. Λέγανε πως «όποιος δημοσιεύει είναι με το σύστημα». Ο Debord όμως το έκανε. Και είχαν και μικροαστική ηθική. Ο Debord άμα γαμούσε, παντρευόταν… Αυτό είναι contradictoire… Δεν πίστεψαν στις ελεύθερες ερωτικές σχέσεις, ποτέ δεν αμφισβήτησαν το θέμα της μονογαμίας οι καταστασιακοί. Ενώ τα Arguments αφιέρωσαν διπλό τεύχος το 1959-60. Για μας ήταν ιδεολογία, ανεστραμμένη πραγματικότητα.

Καθώς ο αντικομουνιστικός αγώνας της Δύσης διεξάχθηκε προγραμματικά στο όνομα του φιλελευθερισμού, εδραιώθηκε η οπτική άπατη ότι η κατάρρευση του απαρχαιωμένου κομμουνισμού ισοδυναμεί με τη νίκη του αειθαλούς φιλελευθερισμού. Τούτη η έννοια του φιλελευθερισμού ήταν ωστόσο αόριστη και κανονιστικά φορτισμένη, επομένως συνιστούσε μάλλον μιά ιδεολογική παρά μιά κοινωνική ένδειξη. Ως κοινωνική ένδειξη μπορεί να θεωρηθεί μόνο μιά επεξηγηματική προσθήκη που συχνά χρησιμοποιούνταν στις μάχες της προπαγάνδας, ότι δηλαδή ο δυτικός φιλελευθερισμός δεν σημαίνει ταξικά προνόμια, αλλά ανοιχτή κοινωνία, ίσες ευκαιρίες και ευημερία, όπως επίσης και κοινωνική προστασία, για όλους.

«Βλέπουμε λοιπόν πως ο πόλεμος δεν είναι μόνο πολιτική πράξη, αλλά γνήσιο πολιτικό όργανο, μια συνέχιση των πολιτικών σχέσεων, μια πραγματοποίησή τους μ’ άλλα μέσα. Εκείνο που μένει πάντα ιδιάζον στον πόλεμο προκύπτει καθαρά από τον ιδιάζοντα χαρακτήρα των μέσων που κινητοποιεί.»

Ε λοιπόν, θα πρέπει όλοι μας να αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που η εφεύρεση του Παγκόσμιου Ιστού «έπεσε στα χέρια» του Τιμ Μπέρνερς-Λι, ο οποίος επέλεξε να αγνοήσει την ιδέα ότι ένας κυβερνητικός ή εμπορικός έλεγχος του ίντερνετ ήταν αναπόφευκτος, και έκανε τα πάντα για να διατίθεται το προϊόν της ευφυΐας του δωρεάν σε όλους, χωρίς ποτέ ο ίδιος να διεκδικήσει προσωπικά κέρδη από αυτό.

Ο σχολικός χρόνος αποτελεί σημαντική παράμετρο της εκπαιδευτι­κής διαδικασίας, αν σκεφτούμε το συνολικό χρόνο φοίτησης του μαθητή στο σχολείο -αν και υπάρχουν διαφο­ροποιήσεις από την άποψη της κοινωνικής προέλευσης, του τόπου δια­μονής και του φύλου. Για τον εκπαιδευτικό το ζήτημα είναι προφανές: από την ηλικία των 5 μέχρι την αφυπηρέτηση βρίσκεται σχολείο.

Ο αστικός φιλελευθερισμός περιορίζεται λοιπόν να θέσει τον Θεό, όπως και τον μονάρχη, σε τιμητική αποστρατεία. Οι συστηματικοί θεοκτόνοι προέρχονται όχι από τις τάξεις του, παρά από τις τάξεις του επαναστατικού σοσιαλιστικού κινήματος, το οποίο, κοντά στα άλλα, ολοκληρώνει με τρόπο προγραμματικό την εξέγερση εναντίον της παλιάς μεταφυσικής.

Ο αοίδιμος διδάσκαλος διέτριψε στην Κοζάνη ως Σχολάρχης έξι χρόνια και κατά το 1752 απήλθε, προς λύπη των Κοζανιτών, αφού προσκλήθηκε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σεραφείμ για να αναλάβει τη Σχολαρχία της νεοσύστατης Πατριαρχικής Σχολής στο Βατοπέδι του Άθω

Ο Άνταμ Σμιθ και το δόγμα της νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Ο Άνταμ Σμιθ αναφερόμενος στην τιμή της εργασίας ξεκαθάρισε ότι θα είναι υψηλή ή χαμηλή ανάλογα με τη δυναμική της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας κι όχι με […]

Για να μιλήσουμε καθαρά, τι είναι αυτό που κάνω; Και πού θέλω να φτάσω εγώ;» – αυτό είναι το ερώτημα για την αλήθεια που δεν διδάσκει κανείς στο σημερινό επίπεδο της παιδείας μας και που επομένως, δεν θέτει κανείς επειδή δεν έχει χρόνο.

Κοντολογίς, η αύξηση της παραγωγής ταυτίζεται με την αύξηση του πλούτου μιας κοινωνίας, αφού, αυτό που ονομάζουμε οικονομία, δεν είναι τίποτε άλλο από το μέγεθος των παραγόμενων προϊόντων που διατίθενται στην αγορά, και η εξειδίκευση της εργασίας συμβάλλει τα μέγιστα στην αύξηση της παραγωγής.