Ετικέτα: Θεωρία

O Φραντς Κάφκα (Franz Kafka, 3 Ιουλίου 1883 - 3 Ιουνίου 1924) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Εβραϊκής καταγωγής, έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του στη γερμανική γλώσσα.

Από τη «Δίκη» του Κάφκα στο σήμερα

Από τη «Δίκη» του Κάφκα στο σήμερα Γράφει ο Θανάσης Μπαντές Η «Δίκη» του Κάφκα είναι ίσως το βαθύτερο πολιτικό μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνικής παραγωγής. Ο Κ. κατηγορείται τελείως παράλογα από τους ανθρώπους του κράτους για ένα αδίκημα που δεν […]

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Αντώνης Σαμαράκης και τα ψυχολογικά παιχνίδια των δικτατόρων

Ο Αντώνης Σαμαράκης και τα ψυχολογικά παιχνίδια των δικτατόρων

Ο Αντώνης Σαμαράκης και τα ψυχολογικά παιχνίδια των δικτατόρων Γράφει ο Θανάσης Μπαντές «Το Λάθος» του Σαμαράκη δεν σημείωσε τεράστια εκδοτική επιτυχία μόνο στην Ελλάδα, αλλά έκανε παγκόσμιο πάταγο. Μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες κι απέσπασε εγκωμιαστικά σχόλια από την αφρόκρεμα […]

Διαβάστε περισσότερα ›
Σκίτσο του Αλτάν (altan

Ο Καρλ Μαρξ, η παγκοσμιοποίηση και ο εφεδρικός στρατός του κεφαλαίου

Όσοι βγάζουν το ψωμί τους με την καθημερινή τους εργασία δεν έχουν τίποτε άλλο που να τους παρακινεί να είναι εξυπηρετικοί, εκτός από τις ανάγκες τους και τις ανάγκες είναι έξυπνο να τις απαλύνει κανείς, θα ήταν όμως τρέλα να τις θεραπεύει. Το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει τον εργαζόμενο φίλεργο είναι ένας μέτριος μισθός.

Διαβάστε περισσότερα ›
Μάθαμε τόσα χρόνια να λέμε πως η δημοκρατία είναι το άριστο πολίτευμα, πως η χώρα μας είναι μια δημοκρατική χώρα, πως ζούμε σε μια δημοκρατία κι εμείς είμαστε δημοκρατικοί πολίτες.

Ο Noam Chomsky για τη Δημοκρατία

Ο Noam Chomsky για τη Δημοκρατία Γράφει ο Φάνης Καψωμάνης Με αφορμή την επονομαζόμενη στις μέρες μας μεγάλη οικονομική κρίση, η οποία, συνδυαζόμενη από τη μια με (και υποκινούμενη από) τους οικονομικούς ανταγωνισμούς των επιχειρήσεων οικονομικών κολοσσών και των κυβερνήσεων […]

Διαβάστε περισσότερα ›
Η εύρεση εργασίας θα ήταν σίγουρα ευεργετική, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει το κράτος. Ο Όργουελ απορεί γιατί τα φτωχοκομεία δεν προσλαμβάνουν αλήτες για τις εργασίες τους. Βλέποντας ότι κάθε άσυλο έχει τεράστια έκταση γης που θα μπορούσε να γίνει προσοδοφόρο αγρόκτημα δεν βλέπει το λόγο να μην απασχολεί αλήτες: «Αν ο κάθε αλήτης αντιπροσώπευε έναν εργάτη για το άσυλο, και το άσυλο αντιπροσώπευε φαγητό γι’ αυτόν, το ζήτημα θα ήταν διαφορετικό. Τα άσυλα θα αναπτύσσονταν σε επιμέρους αυτάρκη ιδρύματα και οι αλήτες μένοντας εκεί θα παύαν να είναι αλήτες.

Ο Μαρξ, ο Όργουελ και οι αλήτες

Οι δέκα χιλιάδες περιπλανώμενοι αλήτες που αναφέρει ο Όργουελ είναι οι ίδιοι άνθρωποι που οφείλουν να ζουν στην εξαθλίωση. Γιατί ο καπιταλισμός του 1930 μπορεί να μην τους είχε άμεση ανάγκη αλλά αποτελούσαν πρώτης τάξεως βιομηχανική εφεδρεία. Εξάλλου το περιθώριο των αλητών, με όλη την εγγενή κοινωνική παθολογία που συνεπάγεται, προτίθεται για τρομερή καπιταλιστική κατανάλωση, θα λέγαμε προς πάσα χρήση, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Διαβάστε περισσότερα ›