Όταν κάποιος ακούει κάτι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, το πρώτο όνομα, που του «έρχεται» στο μυαλό, είναι ένα: «Σπύρος Λούης» (1872-1940). Ο Λούης ήταν ένας φτωχός αγρότης, ενώ εξασκούσε, παράλληλα, το επάγγελμα του «νερουλά».[5] Ήταν, συνεπώς, αδύνατον να έχει κάποια σχέση με τον αθλητισμό, πόσο μάλλον σε τέτοιο υψηλό επίπεδο.

Ένας από τους νόμους αυτούς έβαζε δέκα χρυσές λίτρες πρόστιμο (τετρακόσες σημερινές λίρες) σ’ όσους η δέχουνταν ή έδιναν αιρετικό αξίωμα. Άλλος πάλε, ακόμα πιο τυραννικώτερος νόμος, μήτε να λειτουργούνται δεν τους άφηνε, παρά τους κήρυττε σα να λέμε αφορισμένους. Τέλος μήτε οι διαθήκες τους δεν έπιαναν, κ’ είχανε δεν είχανε γίνουνταν Ορθόδοξοι.