«Η ανισορροπία αντικαθιστά την ισορροπία και ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από έναν νέο ηγεμονικό πόλεμο. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι μέχρι οι άνθρωποι να αλληλοσκοτωθούν και αλληλοκαταστραφούν ή μέχρι να αναπτύξουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό διεθνών αλλαγών».

Όταν οι Ιταλοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα απέστειλε μια επιστολή προς τον Ελληνικό λαό,( 31/10/1940) από τον οποίο ζητούσε «ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό…να γίνει φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.»

Αλεξάντρ Ισάγιεβιτς Σολζενίτσιν Κείμενο: Κωστής Παπαγιώργης «Όταν ένα καράβι έχει 99 τρύπες στο κύτος του, και από τις καλύτερες προθέσεις να διαπνέεται κανείς, είναι αδύνατο να τις φτιάξει όλες αμέσως». Ο άνθρωπος που μιλάει έχει γράψει, μεταξύ άλλων, το Αρχιπέλαγος […]

Το ζήτημα της κολεκτιβοποίησης έρχεται ξανά στο προσκήνιο: «Οι συλλογικές καλλιέργειες (κολχόζ) και τα λεγόμενα σοβιετικά αγροκτήματα (σοβχόζ) είχαν ήδη κάνει την εμφάνισή τους κατά την περίοδο του πολεμικού κομμουνισμού, αλλά είχαν παρακμάσει με την εισαγωγή της ΝΕΠ.

Ο Λένιν δεν έκρυψε ποτέ την αναγκαιότητα του εξαναγκασμού για την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Ο Λένιν ήξερε ότι το καθεστώς έπρεπε να δώσει άμεσες λύσεις κυρίως στο ζήτημα του επισιτισμού, γιατί διαφορετικά θα κινδύνευε. Ήξερε επίσης ότι ο αγροτικός πληθυσμός στο μεγαλύτερο μέρος του ήταν δυσαρεστημένος από τις επιτάξεις.

Και πριν, ήταν η Ισπανία, η Ρώμη, η Ελλάδα, η Περσία. Η μια μετά την άλλη, με τα πυροβόλα, τις λόγχες, τους καταπέλτες και τις γαλέρες τους, στήθηκαν στην κορφή των πολιτισμένων λαών.

Και μόνον ως κράτος μπορεί ένα μικρό έθνος να μιλήσει ως ίσος προς ίσον μ’ ένα μεγάλο έθνος, εφ’ όσον τόσο το μικρό όσο και το μεγάλο έθνος αποτελούν, το καθένα για τον εαυτό του, ένα κράτος.

Οι πατριαρχικές-παραδοσιακές μορφές κοινωνικής οργάνωσης είχαν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν μονάχα με περιορισμένο αριθμό ατόμων· το ευσύνοπτο κι ελέγξιμο μέγεθος της ομάδας ήταν όρος της ύπαρξης τους, ο οποίος εκλείπει όταν οι άνθρωποι έχουν πολλαπλασιασθεί τόσο, ώστε δεν είναι πια δυνατό να στριμωχτούν μέσα στα στενά όρια των παραδεδομένων θεσμών.

Το ιμπεριαλιστικό σύστημα έθεσε σε κίνηση μια διαδικασία μαζοποίησης σε διεθνές επίπεδο, όπως ακριβώς και ο βιομηχανικός καπιταλισμός προώθησε αναγκαστικά τη μαζοποίηση μέσα στο εκάστοτε εθνικό πλαίσιο.