Όταν όμως ο πρίγκιπας, αφού προκήρυξε εκλογές, εξήλθε σε περιοδεία ως αρχηγός του αντιβενιζελικού κόμματος, ο Βενιζέλος και οι φίλοι του απάντησαν με το ένοπλο κίνημα του Θέρισου, την 26η Φεβρουαρίου 1905. Ο αγώνας κράτησε 8 μήνες· ο βασιλικός αρμοστής έστειλε εναντίον των Κρητών αγήματα ρωσικά.

Χθές… ἀντὶ ἀηδῶν γαλλικῶν μυθιστορημάτων ἄρχισα νὰ διαβάζω γερμανικὰ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Verdy[12] καὶ ἀμέσως ἠσθάνθῃ τὸ πνεῦμα μου εὐεξίαν, τόσην εὐεξίαν ποὺ ἐγέννησεν εὐθὺς μίαν φαεινὴν ἰδέαν, τὴν ὁποία… ἔγραψα καὶ ἐνεχείρισα εἰς τὸν Δούσμανην (καὶ) τὸν Στρέιτ. Πρόκειται ἁπλούστατα περὶ τοῦ ἑξῆς: ἡ σωτηρία τῆς Ἑλλάδος ἐξασφαλίζεται μόνον ἐὰν νικήσῃ ἡ Γερμανία…

Ο Μεγάλος Πόλεμος άφησε την Τουρκία ηττημένη και ταπεινωμένη. Κατά την διάρκεια των μαχών, Βρετανοί, Γάλλοι, Ρώσοι και Ιταλοί κατέστρωναν διάφορα σχέδια για τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

«Οι απαλλαγέντες» και το Κίνημα στο Γουδί (1909) «Η αλήθεια είναι πως η τύχη ορίζει τις μισές μας πράξεις, αλλά αφήνει σε μας να κανονίσουμε τις άλλες μισές.» Νικολό Μακιαβέλι (1469-1527) Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας Για πολλές δεκαετίες μετά την ίδρυση […]

 Χαμένος είσαι όταν δεν σε σέβονται. Και δεν σε σέβονται όταν δεν σε φοβούνται. Γράφει ο Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στη διεθνή πολιτική. Ισχύει και στις καθημερινές σχέσεις. Με εξαίρεση τους ελάχιστους ανθρώπους που σέβονται επειδή έχουν Παιδεία. […]

Στην Κρήτη, η νέα επανάσταση «εξερράγη» την «αυγή» του 1878 και, σύντομα, εξαπλώθηκε σε όλο το νησί. Όμως, τον Ιούλιο του ιδίου έτους, οι εκπρόσωποι των Μ. Δυνάμεων επέβαλαν ανακωχή, επειδή διαβεβαίωσαν τους εξεγερμένους Κρήτες ότι το ζήτημά τους θα τίθετο επί τάπητος στο Συνέδριο του Βερολίνου (1-13 Ιουλίου 1878).

Εις τοιαύτα λοιπόν κατέληξε συμπεράσματα η έρευνά μου περί των παλαιών, ως προς τα οποία δεν ημπορεί κανείς να δώση πίστιν εις όλας τας υπαρχούσας παραδόσεις. Διότι οι ανθρώποι αποδέχονται εξ ίσου αβασανίστως όσα εξ ακοής μανθάνουν περί των παρελθόντων πραγμάτων, και όταν ακόμη αναφέρωνται εις την ιδικήν των χώραν.

Και αφού, διά του κοινού αγώνος, απέκρουσαν τους Πέρσας, ολίγον χρόνον ύστερον οι Έλληνες, και όσοι είχαν αποσείσει τον ζυγόν του βασιλέως, και όσοι είχαν λάβει μέρος εις τον κοινόν κατ’ αυτού αγώνα, διηρέθησαν, και άλλοι μεν ετάχθησαν με τους Αθηναίους, άλλοι δε με τους Λακεδαιμονίους.

Τώρα που γινόμαστε μάρτυρες της σύγκρουσης της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε αυτή είναι πραγματική είτε διπλωματικό «τρικ» στη διαπραγμάτευση που γίνεται, ας δούμε τι συνέβη σε δύο περιπτώσεις που η Ελλάδα τόλμησε να πάει κόντρα στην κοινή γραμμή που είχαν αποφασίσει να χαράξουν οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης.

Η μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) Γράφει ο Μανόλης Πλούσος Στις 30 Οκτωβρίου 1918 υπογράφεται μεταξύ των συμμάχων νικητών του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (Entente) και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στο λιμάνι του Μούδρου της Λήμνου η ομώνυμη ανακωχή. Πάνω στο βρετανικό πολεμικό σκάφος […]