Ο Φώτιος δεν ήτο κληρικός, προήχθη δ’ ευθύς από λαϊκού εις το υπέρτατον αξίωμα της Ιερωσύνης και εις τον Πατριαρχικόν θρόνον, διελθών εντός ολίγων ημερών πάσας τας βαθμίδας της χειροτονίας.

Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες Νικηφόρος Α’ (802-811 μ. Χ.), Μιχαήλ Β’ ο Τραυλός (820-829 μ. Χ.), Θεόφιλος (829-842 μ. Χ.) Τα από του Νικηφόρου Α’ μέχρι του Λέοντος Ε’ (803-813 μ. Χ.). Κείμενο: Παύλος Καρολίδης Ο μετά την καθαίρεσιν της Ειρήνης ανελθών […]

Κωνσταντίνος ο πορφυρογέννητος και η βασίλισσα Ειρήνη (780-803 μ. X.) Κείμενο: Παύλος Καρολίδης Ο Λέων Δ’ κατέλιπεν υιόν και διάδοχον τον Κωνσταντίνον Στ’, καλούμενον πορφυρογέννητον ως γεννηθέντα εν πορφύρα, ήτοι βασιλεύοντος (πορφύραν φέροντος) του πατρός. Τον Κωνσταντίνον ΣΤ’ ανήλικον όντα επετρόπευσεν […]

Εντεύθεν το όνομα του Κωνσταντίνου Ε’ κατέστη και βραδύτερον λίαν μισητόν εις τους μοναχούς και το αμαθές πλήθος, και πολλά κατά του βασιλέως ελέχθησαν δύσφημα και υβριστικά επώνυμα εις αυτόν εδόθησαν, εν οίς επεκράτησε το Κοπρώνυμος.

Ο Λέων Γ’, ο σώσας την Κωνσταντινούπολιν και μετά ταύτης και διά ταύτης άπαν το κράτος το Ελληνικόν, εγένετο αληθώς σωτήρ της χριστιανικής Ευρώπης και του χριστιανικού κόσμου. Τούτο κάλλιστα εννοών ο πάπας Γρηγόριος Β’ διεφήμισε το όνομα του μεγάλου ηρωικού βασιλέως ανά πάσαν την Ευρώπην, πέμψας εις τους χριστιανούς ηγεμόνας των Ευρωπαϊκών χωρών εικόνας του Λέοντος Γ’.

«Σαρακηνόφρων», «παράνομος βασιλεύς», «αλιτήριος δράκων», «θεομάχος», «αντίχρηστος» είναι μερικά επίθετα με τα οποία χαρακτήριζαν σύγχρονοι και μεταγενέστεροι ιστορικοί, χρονικογράφοι και απλοί πολίτες τον Λέοντα Γ΄ τον Ίσαυρο, τον πρώτο εικονομάχο αυτοκράτορα.