Αν ο Μακρυγιάννης μάθαινε γράμματα την εποχή εκείνη, πολύ φοβούμαι πως θα έπρεπε να απαρνηθεί τον εαυτό του, γιατί την παιδεία την κρατούσαν στα χέρια τους οι «τροπαιούχοι του άδειου λόγου», καθώς είπε ο ποιητής, που δεν έλειψαν ακόμη. Δεν επαινώ τον Μακρυγιάννη γιατί δεν έμαθε γράμματα, αλλά δοξάζω τον πανάγαθο Θεό που δεν του έδωσε τα μέσα να τα μάθει.

Δεκαέξι χάικου – Γεώργιος Σεφέρης Α’ Στάξε στη λίμνη μόνο μια στάλα κρασί και σβήνει ο ήλιος.   Β’ Στον κάμπο ούτ’ ένα τετράφυλλο τριφύλλι. Ποιος φταίει απ’ τους τρεις;   Γ’ Στον κήπο του μουσείου Άδειες καρέκλες τ’ αγάλματα […]