Οι Αψβούργοι διετήρησαν το αυτοκρατορικόν αξίωμα (το αξίωμα δηλονότι Γερμανού βασιλέως και Ρωμαίου αυτοκράτορος), πλήν τινων διαλειμμάτων, μέχρι του 1804.

Όταν λέγωμεν σήμερον Αμερικανούς, εννοούμεν όχι όλους τους κατοίκους της μεγάλης ηπείρου της Αμερικής, αλλά κυρίως τους κατοίκους των Ηνωμένων Πολιτειών της βορείου Αμερικής, οίτινες ιδίως είναι απόγονοι Άγγλων αποίκων και λαλούν την Αγγλικήν, μολονότι ηύξησαν τον αριθμόν των μεγάλαι μεταναστεύσεις εκ των διαφόρων εθνών της Ευρώπης, ιδίως Ιρλανδών και Γερμανών.

Άλλοτε, οι παγκόσμιες πανδημίες, παρότι ασύγκριτα πιο φονικές, εξ αιτίας της έλλειψης μέτρων πρόληψης και της υπανάπτυξης του συστήματος υγείας, έκαναν συχνά πολλούς μήνες ή και χρόνια ολόκληρα για να μεταδοθούν σε όλο τον πλανήτη. Και στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ κυριολεκτικά παγκόσμιες, μια και δεν έφθαναν σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, ούτε καν σε όλες τις περιοχές των χωρών που είχαν πληγεί, διότι οι πληθυσμοί ήταν κατά 80% ή 90% αγροτικοί.

Τέλος, αφού η Επιτροπή ενέκρινε την πρόσληψη, ο υποψήφιος μετανάστης υπέγραφε μια σύμβαση εργασίας, η τήρηση των όρων της οποίας θα ελεγχόταν από την αρμόδια ελληνική επιτροπή, που έδρευε στη Δ. Γερμανία.

Σε όλες τις κρίσιμες πρώτες στιγμές του πολέμου αυτό που επικράτησε στο στράτευμα ήταν «γενική ακυβερνησία και παραλυσία».

Εν πάση περιπτώσει πρέπει να υποθέσουμε ότι ο τρόπος, με τον οποίο η παγκόσμια κοινωνία θ’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανομίας, θα επηρεάσει σημαντικά τόσο τη δομή της μελλοντικής παγκόσμιας τάξης όσο και τον χαρακτήρα των μελλοντικών πολέμων.

Αφού κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν κατέχει την ισχύ και τη βούληση να πραγματοποιήσει υπό τη δική του ηγεμονία μιαν ιστορικά βιώσιμη ευρωπαϊκή ένωση, η τελευταία πρέπει να οικοδομηθεί με ατμομηχανή τη σύμπνοια των δύο ή τριών μεγαλύτερων εθνών.

Τα μεσαιωνικά πολιτειακά συντάγματα στην Ευρώπη. Εκκλησιαστικά νόμιμα και θεσμοί μεσαιωνικοί. Κείμενο: Παύλος Καρολίδης Τα πολιτειακά συντάγματα ή τα πολιτεύματα της Μεσαιωνικής Ευρώπης ήσαν μοναρχικά φεουδαλικά πολιτεύματα, ήτοι πολιτεύματα μοναρχικά άμα και αριστοκρατικά επί φεουδαλικής κληρονομικής αριστοκρατίας στηριζόμενα, εν οίς […]

Οι Σαρακηνοί πειραταί, οι ενεργούντες όλως ανεξαρτήτως του Αραβικού κράτους του Χαλιφικού, μικρόν κατά μικρόν κατέλαβον, κατά τον 9 αιώνα, άπασαν την Σικελίαν, ως θέλομεν ιδεί εν τη Βυζαντιακή ιστορία, ελεηλάτησαν δε 150 πόλεις της νοτίου Ιταλίας (Καλαβρίας και Καμπανίας) και εξέτειναν τας πειρατείας μέχρι των προθύρων της Ρώμης.

Αι τρεις βορειόταται χώραι της Ευρώπης, αι καλούμεναι Σκανδιναυικαί, ήτοι η Δανία, η Νορβηγία και η Σουηδία, πολύ βραδέως εισέρχοται εις την ιστορίαν. Εκ τούτων η Δανία ωκείτο ανέκαθεν υπό λαών Γερμανικών βαρβάρων, ών η ιστορία μέχρι των χρόνων του Καρόλου του Μεγάλου είνε όλως μυθώδης.