Η κοινωνική οργάνωση και τα ιδανικά που βρίσκονταν στα θεμέλια της βιομηχανικής οργάνωσης των Ηνωμένων Πολιτειών πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσίαζαν στενή συγγένεια μ’ εκείνα της Αγγλίας.

Τούτοι δω οι πολεμιστές ήτανε θηρία και δε λογαριάζανε τίποτα. Πολεμούσανε άγρια, δε φοβόντουσαν και δε ζυγίζανε καθόλου καλά το στρατό των Ρωμαίων, που δεν ήτανε ρωμαϊκός, αλλά κατά μεγαλύτερο μέρος από ντόπιους Κέλτες.

Ο Μεγάλος Πόλεμος ξέσπασε στις 28 Ιουλίου 1914 ως απλή αψιμαχία ανάμεσα στην Αυστρία και τη Σερβία, με αφορμή την δολοφονία του διαδόχου της Αυστροουγγαρίας Φερδινάνδου και της συζύγου του από τον Γαβριήλ Πρίντσιπ, οπαδό μιας πανσλαβικής κίνησης, ένα μήνα πριν στο Σαράγεβο. Σε μόλις μια εβδομάδα, τα δυο μέρη πλαισιώθηκαν από πλήθος συμμάχων με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δυο μεγάλοι αντίπαλοι συνασπισμοί, που περιελάμβαναν σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Με δυο λόγια, οι δήθεν υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς αγωνίζονται να διεισδύσουν στους κρατικούς πόρους μεταφέροντας τα έξοδα στο κράτος και τα έσοδα σ’ αυτούς. Το τέχνασμα αυτό ονομάζεται ιδιωτικοποίηση: «Η Αγγλία της Θάτσερ ήταν και πάλι εκείνη που άνοιξε το δρόμο με τις πρώτες ιδιωτικοποιήσεις. Στη Βρετανία οι λογαριασμοί νερού εκτοξεύτηκαν μέχρι και 250% πάνω από την τιμή του νερού στις ΗΠΑ, οι τιμές των μετοχών των εταιρειών ύδατος πενταπλασιάστηκαν, και το 1995 το σύστημα κατέρρευσε: σε ορισμένα μέρη της Αγγλίας συλλαμβανόσουν επειδή πότιζες το γκαζόν σου». (σελ. 141 – 142).

Λόγοι που οδήγησαν, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην ανάγκη ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γράφει ο Γεώργιος Α. Κωστόπουλος <<Η συσπείρωση των ευρωπαϊκών κρατών απαιτεί να εξαλειφθεί η προαιώνια αντίθεση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας(…). Η από κοινού διαχείριση της παραγωγής του […]