Το παραμύθι του Λούις Κάρολ «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», θα έλεγε κανείς, ότι ήταν γεννημένο για να αποτελέσει λογοτεχνικό θρύλο.

Το Λεξικό της κοινής νεοελληνικής είναι ένα σύγχρονο και πλήρες ερμηνευτικό, ορθογραφικό και ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής.

ΜΟΣΧΟΝΑΣ, ΕΜΜ. Ι. 1981. «Αγώνας για μια χαμένη υπόθεση». Στο Βηλαράς, Ψαλίδας, Χριστόπουλος κ.ά., Η δημοτικιστική αντίθεση στην κοραϊκή μέση οδό, ζ΄-πβ΄. Αθήνα: Οδυσσέας Γράφει ο Παναγιώτης Παντζαρέλας* Το γλωσσικό ζήτημα: μερικές πρώτες επισημάνσεις Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλο φαινόμενο στην […]

Η Γραμματική της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας

Χρόνης Μίσσιος – Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται «Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και […]

Ο Κέρουακ, ο δρόμος και η beat λογοτεχνία Γράφει ο Θανάσης Μπαντές              Το βιβλίο του Τζακ Κέρουακ «Στο Δρόμο» δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι βίωμα προσωπικό, που όμως νοηματοδοτείται μόνο συναισθηματικά, αφού η περιπέτεια γίνεται στάση ζωής, μετατρέποντας το όνειρο […]

Οι παράπλευρες αφηγήσεις του Θουκυδίδη: Η Αθήνα και η Σπάρτη μετά την ήττα των Περσών, η αθηναϊκή ηγεμονία Γράφει ο Θανάσης Μπαντές            Ο Θουκυδίδης, στις λεγόμενες παρεκβάσεις του – όπως ο ίδιος τις ονόμασε – […]

Όταν ο Καμύ ξεδίπλωσε τα παιδικά του χρόνια Γράφει ο Θανάσης Μπαντές  Το βιβλίο του Καμύ «Ο πρώτος άνθρωπος» είναι το τελευταίο του έργο. Για την ακρίβεια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού ο Καμύ σκοτώθηκε στο περιβόητο αυτοκινητιστικό πριν το ολοκληρώσει. […]

Το πνεύμα δεν πολεμά, αλλά χαρίζεται Ο «Επαναστατημένος Άνθρωπος» του Αλμπέρ Καμύ επανεκδίδεται στα ελληνικά Γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης* Ο Αλμπέρ Καμύ, γνωστός στη χώρα μας, γεννήθηκε το 1913 στο Μοντοβί της Αλγερίας. Ο πατέρας του ήταν Αλσατός εργάτης και […]

Στο σπουδαίο και ανεπανάληπτο συμπόσιο της ζωής αξίζει λοιπόν να πάρουμε μέρος χαρούμενοι, δηλαδή γενναίοι και ατρόμητοι μπροστά στον θάνατο: «Το φρικωδέστερον ουν των κακών,ο θάνατος ουθέν προς ημάς επειδήπερ όταν μεν ημείς ώμεν, ο θάνατος ου πάρεστιν, όταν δε ο θάνατος παρή, τοθ’ ημείς ουκ εσμέν», το φριχτότατο λοιπόν κακό, ο θάνατος, δεν πρέπει να μας σκοτίζει, γιατί όσο εμείς υπάρχουμε, ο θάνατος δεν υπάρχει, κι άμα έρθει ο θάνατος, εμείς δεν υπάρχουμε. Η φύση μας προσφέρει γενναιόδωρα και χωρίς πολλούς κόπους όσα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Ο γλυκός καρπός της επικούρειας αυτάρκειας είναι η ελευθερία.