Ετικέτα: Αριστοτέλης

Αλκίνοος και Αρήτη οργανώνουν γιορτή φιλοξενίας στον ναυαγό Οδυσσέα. Ο βασιλιάς της Ιθάκης σκεπάζει τα δάκρυα που του προκαλεί το συγκινητικό τραγούδι του Δημόδοκου (δεξιά με τη λύρα). Francesco Hayez, 1814 -15. Μουσείο Νάπολης. Ιταλία.

«Ποιος σκότωσε τον Όμηρο;» Η ιδέα της ελληνικής ενότητας

Κάτι πρέπει να συνέδεε τόσο ανόμοιες κοινωνίες μέσα από βουνά, χιόνια και αιώνες του παρελθόντος. Κάτι εξηγεί το γιατί ένας Αμερικανός ή ένας Γερμανός που πιάνουν τώρα στα χέρια τους τη Μήδεια ή την ιστορία του Θουκυδίδη αναγνωρίζουν αμέσως κάτι σύγχρονο, αν όχι κάτι που να απηχεί τη δική τους πολιτιστική εμπειρία, με ένα τρόπο που δεν ισχύει για τις θυσίες των Αζτέκων, την κινέζικη ποίηση, το Κοράνι ή τα ιερογλυφικά. Αυτό το κάτι —όχι φυλή αλλά πολιτισμός— είναι μια πολύ ασυνήθιστη παράδοση που αρχίζει με τους Έλληνες και παραμένει μαζί μας ακόμη και σήμερα.

Διαβάστε περισσότερα ›
Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Μηδικοί πόλεμοι. Άρειος Πάγος. Θεμιστοκλής και Αριστείδης

Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Μηδικοί πόλεμοι. Άρειος Πάγος. Θεμιστοκλής και Αριστείδης

Μετά δε τους Μηδικούς πολέμους απέκτησεν εκ νέου δύναμιν η βουλή του Αρείου Πάγου και εκυβέρνα την πόλιν, μη λαβούσα την εξουσίαν με καμμίαν επίσημον απόφασιν, αλλά διότι (η βουλή αυτή) εστάθη αιτία της περί την Σαλαμίνα ναυμαχίαν. Διότι ενώ οι στρατηγοί ηυρέθησαν εις απορίαν διά τα πράγματα κ’ έβγαλαν κήρυγμα να φροντίση καθένας διά την σωτηρίαν του, η βουλή του Αρείου Πάγου επρομήθευσε και εμοίρασεν εις έκαστον — — οκτώ δραχμάς και επεβίβασεν αυτούς εις τα πλοία· δι’ αυτήν λοιπόν την αιτίαν υπετάσσοντο εις την εξουσίαν της και εκυβερνώντο οι Αθηναίοι καλώς επίσης και κατά την εποχήν αυτήν.

Διαβάστε περισσότερα ›
Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Η ανάπτυξη της δημοκρατίας. Ο εξοστρακισμός

Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Η ανάπτυξη της δημοκρατίας. Ο εξοστρακισμός

Κατά δε το δωδέκατον μετά ταύτα έτος νικήσαντες εις την εν Μαραθώνι μάχην επί της αρχοντίας του Φαινίππου, μετά πάροδον δύο ετών από της νίκης, ότε ο λαός ανέλαβε το θάρρος του, τότε διά πρώτην φοράν εφήρμοσαν τον νόμον τον περί εξοστρακισμού, ο οποίος είχε τεθή από υποψίαν προς τους έχοντας δύναμιν, υποψίαν προκύψασαν εκ του ότι ο Πεισίστρατος, ηγέτης πολιτικής μερίδος ων και στρατηγός, έγινε τύραννος.

Διαβάστε περισσότερα ›
Νικηθείς δε εις τα πολιτικά σωματεία (ήτοι έχων με το μέρος του ολιγώτερα πολιτικά σωματεία) ο Κλεισθένης προσεταιρίσθη τον λαόν, υποσχόμενος ν' αποδώση εις τούτον την διοίκησιν της πολιτείας. Ο Κλεισθένης στην αρχαία Αθήνα. Απεικόνιση εποχής.

Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Ο Κλεισθένης. Η Βουλή των πεντακοσίων, οι δέκα φυλές και οι δήμοι.

Διά τους λόγους μεν λοιπόν τούτους ο λαός είχεν εμπιστοσύνην εις τον Κλεισθένην. Τότε δε προϊστάμενος του λαού αυτός, το τέταρτον έτος μετά την εκδίωξιν των τυράννων, επί άρχοντος Ισαγόρου, πρώτον μεν διήρεσεν όλους εις δέκα φυλάς, αντί των τεσσάρων, θέλων να αναμίξη ούτως αυτούς (τους Αθηναίους) προς τον σκοπόν ν’ αποκτήσουν τοιουτοτρόπως περισσότεροι πολιτικά δικαιώματα, εξ ου και προέκυψεν η φράσις «δεν πρέπει να γίνεται διάκρισις φυλών», αναφερομένη εναντίον εκείνων οι οποίοι θέλουν να εξετάζουν τα γένη.

Διαβάστε περισσότερα ›
Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Οι γιοι του Πεισίστρατου. Αρμόδιος και Αριστογείτων.

Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Οι γιοι του Πεισίστρατου. Αρμόδιος και Αριστογείτων.

Ο Πεισίστρατος μεν λοιπόν έμεινε μέχρι βαθέος γήρατος εις την εξουσίαν και απέθανεν ασθενήσας επί Φιλονέου άρχοντος, από της εποχής μεν που πρώτην φοράν έγινε τύραννος ζήσας τριάκοντα τρία έτη, είκοσι δε παρά εν έτη διαμείνας εις την εξουσίαν. Διότι κατά τα άλλα έτη ήτον εξόριστος. Διά τούτο και προδήλως λέγουν φλυαρίας οι ισχυριζόμενοι ότι ο Πεισίστρατος ήτον ερωμένος του Σόλωνος και ότι αυτός είχε την στρατηγίαν εις τον εναντίον των Μεγαρέων πόλεμον.

Διαβάστε περισσότερα ›
Μούσα στη μαρμάρινη βάση της Μαντινείας που παίζει ένα είδος λαγούτου (ίσως «πανδούρα» ή «τρίχοδο»). Πρώτο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Αθήνα. Muse on the marble base of Mantineia that plays a kind of hare (perhaps "pandora" or "trihodo"). First half of the 4th century BC National Archaeological Museum. Athena.

Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Οι τρεις φατρίες. Η Τυραννία του Πεισίστρατου

Ο Πεισίστρατος δε φαινόμενος να είναι εξόχως φίλος του λαού και έχων μεγάλως ευδοκιμήσει εις τον πόλεμον κατά των Μεγαρέων, κατώρθωσε τραυματίσας σοβαρώς τον εαυτόν του να πείση τον λαόν ότι αυτά (τον τραυματισμόν δηλαδή) είχε πάθει από τους αντιθέτους, ώστε να δοθή εις αυτόν σωματοφυλακή, αφού επρότεινε το σχετικόν ψήφισμα ο Αριστίων. Λαβών δε τους ονομαζομένους ροπαλοφόρους και μετ’ αυτών στραφείς εναντίον του λαού κατέλαβε την ακρόπολιν, το τριακοστόν δεύτερον έτος μετά την θέσπισιν των νόμων, επί Κωμέου άρχοντος.

Διαβάστε περισσότερα ›
Στήλη από πεντελικό μάρμαρο. Βρέθηκε κοντά στην Πλατεία Ομονοίας, Αθήνα. Το μνημείο, το οποίο είναι γνωστό ως «αποχαιρετιστήρια στήλη» είχε αρχικά το σχήμα ενός ναΐσκου με βάθρο, κολόνες και βάθρο. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

Αριστοτέλης: «Αθηναίων Πολιτεία». Η νομοθεσία του Σόλωνος

Πολλούς δε εις τας Αθήνας την θεοκτισμένην πατρίδα μας / ελευθέρωσα, αγορασθέντας πριν ως δούλους άλλους άδικα / κι’ άλλους νόμιμα, εκείνους δε που από αδυσώπητην / ανάγκην είχαν φύγει, και που την γλώσσαν την Αττικήν / δεν ωμιλούσαν, περιπλανημένοι εις πολλά μέρη.

Διαβάστε περισσότερα ›
Ο Μέγας Αλέξανδρος νικά το Δαρείο στη μάχη της Ισσού.

Μίεζα: Το Γυμνάσιο όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο και τους Μακεδόνες που άλλαξαν τον κόσμο

«Tο Γυμνάσιο -κάτι ανάμεσα σε κολέγιο και στρατιωτική ακαδημία- ήταν ένα τεράστιο οικοδομικό συγκρότημα που ξεπερνούσε τα 30 στρέμματα και βρίσκεται βορειοανατολικά του αρχαίου θεάτρου. Μέχρι σήμερα έχει ανασκαφεί σχεδόν ολόκληρη η παλαίστρα και ένα μεγάλο κομμάτι του “ξυστού”, της στοάς με μήκος ένα στάδιο (περίπου 200 μ.), όπου οι έφηβοι ασκούνταν στο αγώνισμα του δρόμου».

Διαβάστε περισσότερα ›
Η ζωή του Αριστοτέλη σε κόμικ

Η ζωή του Αριστοτέλη σε κόμικ

Σε σχέδιο του Αλέκου Παπαδάτου και σενάριο του Τάσου Αποστολίδη η ζωή και η φιλοσοφική σκέψη του Αριστοτέλη μεταμορφώθηκαν σε κόμικ (εκδ. Ίκαρος).

Διαβάστε περισσότερα ›
Μποκατσιάμπης Βικέντιος (1856-1932).

Ο Αριστοτέλης και ο τελικός ορισμός της καλοσύνης

«Η ηδονή συναντάται πάντα στην πράξη, και αυτό σημαίνει ότι ο αληθινά ευτυχισμένος θα έχει στην ίδια του τη ζωή τη μέγιστη ηδονή. Δεν είναι, συνεπώς, παράλογο που οι άνθρωποι συνδέουν την ευτυχία με την ηδονή»

Διαβάστε περισσότερα ›