Με πολλούς στεναγμούς ο δυτικός άνθρωπος ξαναγυρίζει σήμερα εκεί από όπου θέλησε να αποδράσει. Αναγκάζεται να ξαναμπεί στην τροχιά του μόχθου, την κυκλική κίνηση που τον έκανε κάποτε να ιδρώνει και να βαρυγκομά.

Η αρχή της σφοδρής επίθεσης κατά της Ελλάδας και της ελληνικότητας ξεκίνησε επί Σημίτη, με την άλωση του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου της Αθήνας από φανατισμένους καθηγητές σε έδρες Ιστορίας, που άκουγαν Ελλάδα και έβγαζαν φλύχταινες.

Ούτε και το τσαρικό καθεστώς (που μαζί με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν το μόνο κράτος πριν από το 1914 που επέβαλε στους υπηκόους του το διαβατήριο για τα ταξίδια στο εξωτερικό) δεν είχε διανοηθεί ποτέ να κάνει υποχρεωτικό το «εσωτερικό διαβατήριο»!

Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από τον θάνατο του Δημήτρη Πικιώνη, ο οποίος πέθανε στις 28 Αυγούστου 1968. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αρχιτέκτονες του 20ου αιώνα και μια από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της «Γενιάς του ’30».

Φθίνοντα ορεινά χωριά. Είμαστε όλοι Τζέμι Μπάτον… Του Δημήτρη Μπούσμπουρα Ένα κείμενο για την σχέση των γεννημένων σε ορεινά χωριά πριν το 1970, με τον τόπο καταγωγής τους[1]. Για όσους διασχίσανε πολλούς αιώνες σε λίγες δεκαετίες και βρίσκονται σήμερα μετέωροι. […]

Τα πολεμικά κατορθώματα των Αθηναίων κατά τους περσικούς πολέμους. Η εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα. Η ναυμαχία στη Σαλαμίνα Ο Λυσίας (Αρχαία Αθήνα, περ. 445 π.Χ. (ή περ. 459 π.Χ. – περ. 380 π.Χ.) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ρήτορες της αρχαιότητας. Γεννήθηκε το 459 π.Χ. στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο […]

Η φωτιά στο Μάτι Αττικής, με τους 81 νεκρούς και πολλούς αγνοούμενους όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, έφερε στην επιφάνεια την χαώδη κατάσταση στην χωροταξία και την δασική πολιτική.

Το πρόβλημα με την Συμφωνία κατά τον ιστορικό Σπυρίδωνα Σφέτα, το έχει η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ, ενώ με τη συμφωνία, ύποπτες οργανώσεις όπως το «Ουράνιο Τόξο» στην Ελλάδα, ουσιαστικά τίθενται εκτός πλαισίου και δεν μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν.

Η υπέρμετρη έπαρση που έχει η πλειονότητα των ανθρώπων σχετικά με τις ικανότητές τους είναι ένα πανάρχαιο ελάττωμα, που είχαν επισημάνει οι φιλόσοφοι και οι ηθικοδιδάσκαλοι όλων των εποχών.

Για τους πούρους χαβιαρομαρξιστές πασών των συνιστωσών, η «αγορά» είναι ως τέτοια «καπιταλισμός» (sic!) και άρα αντιμετωπίζεται συλλήβδην σε αυτό το επίπεδο της ισοπεδωτικής αφαίρεσης, αδιαφορώντας αν στη μια της έκφραση ήταν κοινωνικά δικαιότερη και, στην άλλη, καταστροφική από κάθε άποψη.