Όλη η βουλή των προεστών, στο μώλο συναγμένη / είπε πως όξω στη στεριά τους Τούρκους θα προσμένει. / Τότε έβγαλα το φέσι / και να μιλήσω θάρρεψα προβάλλοντας στη μέση: / – Τίποτα, αρχόντοι, δε φελάει• μονάχα το καράβι!

Ἐκινδύνευε νὰ βυθισθῇ εἰς τὸ κῦμα ἡ μικρὴ βάρκα τοῦ Κωνσταντῆ τοῦ Πλαντάρη, πλέουσα ἀνάμεσα εἰς βουνὰ κυμάτων, ἕκαστον τῶν ὁποίων ἤρκει διὰ νὰ ἀνατρέψῃ πολλὰ καὶ δυνατὰ σκάφη καὶ νὰ μὴ ἀποκάμῃ, καὶ εἰς ἀβύσσους, ἑκάστη τῶν ὁποίων θὰ ἦτο ἱκανὴ νὰ καταπίῃ ἑκατὸν καράβια καὶ νὰ μὴ χορτάσῃ. Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θὰ κατεποντίζετο.

«Περὶ τὸν Ὕπανιν ποταμόν, τὸν περὶ Βόσπορον Κιμμέριον, ὑπὸ τροπὰς θερινὰς καταφέρονται ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ οἷον θύλακοι μείζους ῥωγῶν, ἐξ ὧν ῥηγνυμένων ἐξέρχεται ζῷον πτερωτὸν τετράπουν· ζῇ δὲ καὶ πέτεται μέχρι δειλῆς, καταφερομένου δὲ τοῦ ἡλίου ἀπομαραίνεται καὶ ἅμα δυομένου ἀποθνῄσκει, βιῶσαν ἡμέραν μίαν, διὸ καὶ καλεῖται ἐφήμερον». (Περὶ τὰ ζῷα Ἱστορ. E´, ιθ´).

Το νούμερο 31.328 του Ηλία Βενέζη

Σκίτσα του Δημήτρη Χαντζόπουλου από την Καθημερινή.

Άσματα δημοτικά της Ελλάδος.: Εκδοθέντα μετά μελέτης ιστορικής περί μεσαιωνικού Ελληνισμού / Υπό Σπυρίδωνος Ζαμπελίου Λευκαδίου. Ερμής Α. Τερζάκη και Θ. Ρωμαίου. 1852.

Θυμάμαι το θέρο στο χωριό όταν ήμουνα παιδί. Aπέναντι στο χωριό ήταν η χωράφα, ένα μεγάλο χωράφι. Mας χώριζε ο ποταμός ο Πλατύς. Eίχε ένα αλώνι εκεί. Xαρά στ’ αλωνίσματα!

Ο ίδιος κρατούσε από το χέρι τον υιόν και ο υιός τα νεοαγορασθέντα βιβλία. Όλα δεμένα, χαρτοσημασμένα, με την κλασική δήλωση «παν γνήσιον αντίτυπου φέρει την υπογραφήν…». Ήταν ένα μικρό εορταστικό άνοιγμα της σχολικής περιόδου, που απεφάσισε να το εορτάσει με μια πάστα.

Κάποια τραγούδια έρχονται και μας βρίσκουν απρόσκλητα. Στέκονται για λίγο στη ζωή μας και μετά εξαφανίζονται. Έτσι ακριβώς, όπως πρωτοήρθαν. Απρόσκλητα.

Οι γυναίκες που εκπροσωπούνται από τη μάνα του Μάρκου, τη Ζιγκοάλα και τη Σκουλαρικού, την αγαπητικιά του Δελιά που είναι πόρνη και τον βουλιάζει κάθε μέρα στην ηρωίνη. Γυναίκες σκληρές και τραγικές που όφειλαν να μεταχειριστούν κάθε μέσο για να επιβιώσουν. Ο Πετρόπουλος στη «Ρεμπετολογία» γράφει: «Μπροστά στη ρεμπέτισσα οι σημερινές φεμινίστριες είναι κωμικά πρόσωπα».