Καθώς το μοντέλο της παρασιτικής ενσωμάτωσης στη διεθνή οικονομία αποδείχτηκε μη βιώσιμο, θα πρέπει να αντικατασταθεί από ένα μοντέλο ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης με εξωστρεφή χαρακτήρα, με παράλληλη ενίσχυση του κρατικού προγραμματισμού και της κατευθυντικότητας. Και οπωσδήποτε η ενίσχυση των τομέων της αμυντικής βιομηχανίας, των ναυπηγείων και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα μπορούσε να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην τεχνολογική αναβάθμιση του συνόλου της οικονομίας, όπως έκαναν το Ισραήλ και η… Τουρκία.

Στην Ελλάδα, εξαιτίας του ιδιαίτερου βάρους της Ορθοδοξίας, κατ’ εξοχήν για τα λαϊκά στρώματα, τα κόμματα της «λαϊκής δεξιάς» διεκδικούν και έναν θρησκευτικό – ορθόδοξο προσανατολισμό· άλλωστε, κάποια από αυτά αποτελούν δημιουργήματα συντηρητικών και φιλορωσικών ορθόδοξων κύκλων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε δε πως και το κόμμα του πρωτοπόρου στον χώρο Γιώργου Καρατζαφέρη, αποκαλούνταν «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» ενώ και η ίδια αρχαιολατρική ναζιστική Χρυσή Αυγή εμφανίστηκε στο τέλος ως αυστηρά ορθόδοξη, θέλοντας να προσαρμοστεί στο φρόνημα της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων της.

Πηγή: Απόστολος Β. Δασκαλάκης, Ιστορία Ελληνικής Χωροφυλακής (1936 – 1950) Εκδόσεις: Αρχηγείον Χωροφυλακής. Αθήνα, 1973.

Στο Ισλάμ, το να είσαι μουσουλμάνος εξαρτάται από την ομολογία πίστης. Δηλώνεις ότι πιστεύεις ότι ο Θεός υπάρχει και ότι είναι μοναδικός, ότι ο Μωάμεθ είναι ο αγγελιοφόρος του και, κατά συνέπεια, ότι το Κοράνι είναι ο λόγος του. Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα που να σε εμποδίζει να είστε μουσουλμάνος και υποστηρικτής της κοσμικότητας, γιατί αυτό που σε εμποδίζει είναι η Σαρία ως νομικό σύστημα. Ωστόσο, από τους πρώτους αιώνες, οι μουσουλμάνοι αποφάνθηκαν ότι το να είσαι μουσουλμάνος σημαίνει να έχεις πίστη αλλά και να υποτάσσεσαι στους κανόνες της Σαρία.

Κι όπως το χέρι δεν υφίσταται στερούμενο της τελεολογικής του αποστολής όταν αποκόπτεται από το σώμα, έτσι και η ζωή δεν υφίσταται όταν το σώμα χάσει την ψυχή, αφού χωρίς ψυχή παύει κάθε ελπίδα εντελέχειας: «Και αυτό που έχει τη δυνατότητα να ζήσει δεν είναι το σώμα που έχει χάσει την ψυχή, αλλά εκείνο που την έχει. Το σπέρμα, έτσι, και ο καρπός, έχουν τη δυνατότητα να γίνουν ένα τέτοιο σώμα»

Το χαμηλό επίπεδο ενδιαφέροντος των πολιτών για το φυσικό περιβάλλον και το τοπίο που μας περιβάλλει είναι τελικά αυτό που δίνει την τελική απόφαση, αφού ούτως ή άλλως όλες οι περιοχές είναι υποψήφιες για τοποθέτηση μεγάλων αιολικών, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό του laissez-faire της υπουργού περιβάλλοντος του Γιωργάκη Παπανδρέου, Τίνας Μπιρμπίλη, που ακολούθησαν όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις.

«Δεν είμαι «εθνικιστής», και δεν θα στενοχωριόμουν καθόλου αν με τη συναίνεση όλων καταλύονταν τα εθνικά σύνορα και οι εθνικοί στρατοί. Όμως είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα η κατάργηση ενός εθνικού κράτους μαζί με όλα τα άλλα και η διάλυση ή ο ακρωτηριασμός του γιατί ένα γειτονικό κράτος είναι ισχυρότερο και επιθετικότερο.»

Οι περισσότεροι Έλληνες όταν σκέφτονται την προοπτική των «ιδιωτικών πανεπιστημίων» εννοούν ότι κάποιος Φούφουτος θα ανοίξει μαγαζάκι με αμφιθέατρα και θα κάνει μαθήματα σε πλουσιόπαιδα, τα δίδακτρα θα είναι αστρονομικά και θα απευθύνονται στους μπαμπαδομαμάδες της εγχώριας και ξένης πλουτοκρατικής τάξεως. Επί του θέματος ακούγονται διάφορες τρέλες — τρέλες ακούγονται επί όλων των θεμάτων.

Οι πλημμύρες στην Θεσσαλία, εκτός από τις απώλειες ανθρώπινων ζωών, οδήγησαν σε τεράστιες καταστροφές και σε κόστος απωλειών παραγωγής και αποκατάστασης δισεκατομμυρίων. Φαίνεται όμως ότι δεν έχουμε καταλάβει τα λάθη μας και οι πλημμύρες θα συνεχίσουν να απειλούν τον θεσσαλικό κάμπο.

Η οθωμανική πολιτική των κατακτήσεων στο Αιγαίο μετά το 1500 συνεχίστηκε και στη Βόρεια βαλκανική χερσόνησο. Στις 24 Ιουνίου του 1522, αποβιβάστηκαν στη Ρόδο τα πρώτα οθωμανικά στρατεύματα· επικεφαλής των Δυνάμεων ήταν ο ίδιος ο Σουλεϊμάν, ο επονομαζόμενος και Νομοθέτης (Kanuni) ή Μεγαλοπρεπής (στους δυτικοευρωπαίους ιστορικούς). Η πολιορκία της Ρόδου κράτησε περίπου πέντε μήνες· η φρουρά, γύρω στους 5.000 άνδρες, ανάμεσά τους 600 στρατιώτες και ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη, 400 Κρητικοί, ξένοι ναυτικοί, ντόπιοι Ροδίτες και άλλοι νησιώτες που κατέφυγαν στο κάστρο, αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει την 1η Ιανουαρίου του 1523.