«Σήμερα η Ελλάδα θα ήταν τροφοδότης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε φυσικό αέριο», τόνισε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Γιάννης Μανιάτης.

Η ενέργεια, που δεν είναι παρά η άλλη διάσταση της ύλης, αποτελεί την υποστασιακή και την κινητήρια δύναμη του κόσμου, του μικρού και του μέγα, της ζωής, της οικονομίας, της κοινωνίας και της ανθρωπότητας, που σημαίνει πως χωρίς αυτήν δεν κινείται τίποτα, κι’ αυτό επειδή τίποτα δεν υπάρχει χωρίς αυτήν. Ο Λεύκιππος, ο δάσκαλος του Δημόκριτου, που πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, ανακάλυψαν το Ήλεκτρον, κατάληξαν στο συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο ‘πάντα υπάρχει μια υλική αρχή όλων των πραγμάτων’.

«Βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας χαρακτηρίζεται ο τουρισμός από πολλούς, που επικαλούνται τη σημαντική συνεισφορά του στο ΑΕΠ της χώρας. Το χαρακτηρισμό αυτόν, παρά την προφανή αντίφαση που φέρει, τον δικαιολογούν και οι προσδοκίες που γεννά κάθε άνοιξη το ξεκίνημα της σαιζόν, αλλά και οι πανηγυρισμοί ή απογοητεύσεις στο τέλος της.

Η Ιρλανδία έχει κατά κεφαλήν ΑΕΠ… 84.614€ και η Ελλάδα έχει 17.012€ (2021). Φυσικά οι δύο περιπτώσεις δεν είναι συγκρίσιμες γενικά. Μπορεί στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας να δέχθηκαν από κοινού την διαπόμπευση των Γερμανών για τις οικονομικές τους επιδώσεις (το περίφημο PIGS – Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ελλάδα), ωστόσο η ιρλανδική κρίση κι έπειτα ανάκαμψη ήταν διαφορετικού τύπου· και βέβαια οι Ιρλανδοί, αν και το εθνικό τους ζήτημα με την Βρετανία παραμένει, σε τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την πίεση που δέχεται η Ελλάδα από την Τουρκία.

Παραμένουν ακόμη θρυλικοί οι απόφοιτοι του λεγόμενου «Μικρού Πολυτεχνείου», οι υπομηχανικοί της χώρας, οι οποίοι συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανοικοδόμηση του τόπου μετά την καταστροφική δεκαετία 1940 – 1949. Ήταν άνθρωποι με γνώσεις και δεξιότητες, ήξεραν τη δουλειά και την έφερναν σε πέρας. Έτσι πρόκοψαν κι αυτοί κι ο τόπος. 

Εδώ που έχουμε φτάσει με τις αλλαγές των χρήσεων και της οικονομικής φυσιογνωμίας στα κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, απαιτούνται πολύ περισσότερα κεφάλαια, χρόνος, και προσπάθεια ώστε να επέλθουν αλλαγές οι οποίες να φτάσουν να είναι αισθητές στα μεσαία και τα χαμηλότερα στρώματα.

Παρά τα προφανή και γνωστά τοις πάσι πλεονεκτήματα αυτά, ο ελληνικός σιδηρόδρομος φυτοζωεί. Η σύγκριση, δε, με την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι απογοητευτική. Δεν είναι οικονομικό το ζήτημα, αλλά ζήτημα προτεραιοτήτων της Πολιτείας.

Πέραν της Εθνικής διάστασής του, το Δημογραφικό Ζήτημα αποτελεί ένα πρόβλημα με οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Μια από τις υπόψιν προεκτάσεις είναι το ζήτημα της μείωσης του ενεργού παραγωγικά πληθυσμού της χώρας και του πληθυσμού των νέων της και της αύξησης πληθυσμού των πολιτών που εισέρχονται ή βρίσκονται στο στάδιο της συνταξιοδότησης.

«Στον φτωχό φτώχεια, στον πλούσιο πλούτη.», «Το χρήμα προσκαλεί χρήμα και η δυστυχία προσκαλεί δυστυχία.», η ισπανική «Το χρήμα πάει στο χρήμα κι η ακαμωσιά στον άρχοντα.»

Στο δημοσίευμα περιέχονται στοιχεία που αφορούν σε ένα ευρύ φάσμα παραγόντων (εργασία, υγεία, εκπαίδευση, τεχνολογία κλπ.) που επηρεάζουν τις συνθήκες διαβίωσης, καθώς, επίσης, και στοιχεία για την ποιότητα ζωής, όπως η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός.