Η Ελλάδα μετεωρίζεται επικίνδυνα. Κάνει διαρκώς ένα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω. Μάλιστα όχι σε σταθερό έδαφος αλλά στο τεντωμένο σκοινί των καταιγιστικών γεωπολιτικών εξελίξεων που πυροδοτήθηκαν με τη νέα χρονιά. Και στην εγχώρια πολιτική ζωή, αντί να προχωρήσουμε γρήγορα στην υπόθεση των Τεμπών με τα αυτονόητα –απόδοση πολιτικών ευθυνών, ολοκλήρωση των διαδικασιών για την απονομή δικαιοσύνης και κάθαρση, αναδιοργάνωση του σιδηροδρόμου– ώστε να αφιερωθούμε απερίσπαστοι στον αγώνα που πρέπει να δώσει η χώρα για διεκδικήσει το μέλλον της στην νέα παγκόσμια κατάσταση που αναδύεται, ασχολούμαστε με το… email του Τριαντόπουλου.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο που ακολούθησε, είχαν προκρίνει μια πολιτική ενίσχυσης της Ευρώπης, με την ΕΟΚ και τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ, ώστε να αντιμετωπιστεί η σοβιετική απειλή. Σήμερα όμως –τουλάχιστον η διοίκηση Τραμπ αλλά όχι μόνο– βλέπει μια ομοσπονδιακά ενωμένη Ευρώπη ως βασικό εμπορικό οικονομικό και γεωπολιτικό αντίπαλο.

Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Αυγούστου του 1936 όταν ο Αλεξέι Σταχάνοφ μαζί με τους υποστηλωτές Γκαβριήλ Στσιγκολιόφ και Τύχων Μπορίσενκο, τον προϊστάμενο του τμήματος Νικολάι Μασούροφ, τον γραμματέα της κομματικής οργάνωσης του ορυχείου Κωνσταντίν Πετρόφ και τον διευθυντή της τοπικής εφημερίδας Μιχαήλοφ, κατέβηκαν στις στοές.

Παρατηρείται οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας; Και ναι και όχι. Εξαρτάται από τα κριτήριά μας: όταν η ελληνική αριστερά καταγγέλλει τη χώρα μας ως μη κράτος δικαίου χωρίς να σκέφτεται ότι για τα πιθανά ελλείμματα φταίει, πρωτίστως, το αριστερό κατεστημένο, η «δημοκρατική οπισθοδρόμηση» καταγράφεται ψευδώς· χωρίς να υφίσταται. Αν για την οπισθοδρόμηση της δημοκρατίας ενοχοποιείται ο «νεοφιλελευθερισμός» (μια ανύπαρκτη οντότητα) και όχι, λόγου χάρη, ο ισλαμικός εξτρεμισμός και ο αριστερός κρατικισμός, οδηγούμαστε σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Σήμερα, το μεγαλύτερο εργατικό κόμμα της Γαλλίας είναι ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν. Τα εργατικά στρώματα έχουν απομακρυνθεί από την Αριστερά και το ίδιο συμβαίνει εν πολλοίς και στην Αμερική, όπου οι λευκοί εργάτες εγκατέλειψαν το Δημοκρατικό Κόμμα και έχουν προσχωρήσει στον Τραμπ. Γι’ αυτή τη μεταμοντέρνα Αριστερά το κέντρο της πολιτικής έγινε ο δικαιωματισμός, χάθηκε ο ταξικός χαρακτήρας, ο κοινωνικός χαρακτήρας της παλιάς Αριστεράς και προτεραιότητα έγιναν τα δικαιώματα των μειονοτήτων, σεξουαλικών και μεταναστευτικών.

Από το υλικό της έρευνας διαπιστώνεται ότι οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες διεξάγουν ενεργό κατασκοπεία, σαμποτάζ και αντάρτικο έργο στην ΕΣΣΔ, εκτελώντας τα καθήκοντα των βρετανικών, γερμανικών και ιαπωνικών μυστικών υπηρεσιών. Βάση για το έργο αυτό αποτελούν ελληνικές εγκαταστάσεις στις περιοχές Ροστόφ-στο-Ντον και Κρασνοντάρ του Βόρειου Καυκάσου, στο Ντονέτσκ, στην Οδησσό και σε άλλες περιοχές της Ουκρανίας, στην Αμπχαζία και σε άλλες δημοκρατίες της Υπερκαυκασίας, στην Κριμαία, καθώς και ευρέως διασκορπισμένες ομάδες Ελλήνων σε διάφορες πόλεις και τοποθεσίες της Ένωσης» αναφέρει ο ιστορικός.

Λογικά, η κοινωνιολογία τους αντανακλά την κοινωνιολογία των μεγάλων πόλεων: υπερεκπροσώπηση των ανώτερων τάξεων, υποεκπροσώπηση των εργατικών τάξεων. Η διαφορά μεταξύ των δύο εκλογικών σωμάτων βασίζεται αποκλειστικά στο εισόδημα και την ιδιότητα. Η πολιτισμική μικροαστική τάξη, τα μεσαία επαγγέλματα της δημόσιας διοίκησης για την Αριστερά και η αριστοκρατική αστική τάξη, οι εύποροι συνταξιούχοι και οι διευθυντές επιχειρήσεων για το προεδρικό στρατόπεδο.

Στην Ελλάδα, εξαιτίας του ιδιαίτερου βάρους της Ορθοδοξίας, κατ’ εξοχήν για τα λαϊκά στρώματα, τα κόμματα της «λαϊκής δεξιάς» διεκδικούν και έναν θρησκευτικό – ορθόδοξο προσανατολισμό· άλλωστε, κάποια από αυτά αποτελούν δημιουργήματα συντηρητικών και φιλορωσικών ορθόδοξων κύκλων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε δε πως και το κόμμα του πρωτοπόρου στον χώρο Γιώργου Καρατζαφέρη, αποκαλούνταν «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» ενώ και η ίδια αρχαιολατρική ναζιστική Χρυσή Αυγή εμφανίστηκε στο τέλος ως αυστηρά ορθόδοξη, θέλοντας να προσαρμοστεί στο φρόνημα της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων της.

«Σήμερα η Ελλάδα θα ήταν τροφοδότης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε φυσικό αέριο», τόνισε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Γιάννης Μανιάτης.

This video shows the borders and populations of each country in Europe, for every year since 400 BC. Vassal states and colonies are not included in the count of a country’s population.