Πέτρος Βλαστός. Συνώνυμα και συγγενικά: τέχνες και σύνεργα (λεξικό)

Ο μύθος του Προμηθέα: Μετάφραση: Τάσου Ρούσσου ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ Μην πάρετε για πείσμα και περφάνια τη σιωπή μου· η φρόνηση με τρώει σε τέτοιες βλέποντας ντροπές τον εαυτό μου. Όμως ποιος άλλος από με στους νέους θεούς έχει χαρίσει τις τιμές […]

Ευρωθατσερισμός Γράφει ο ΚΙΜΠΙ* Αν ζούσε η Θάτσερ, θα έφριττε. Ίσως να είχε ήδη φρίξει, κι ίσως το εγκεφαλικό που την έπληξε να οφειλόταν σε όσα είχε δει κι είχε ακούσει. Αυτό που τόσο μίσησε, αυτό που έθεσε ως σκοπό […]

Η στρατηγική σημασία των Στενών του Σαραντάπορου είχε επισημανθεί από την αρχαιότητα. Tα ίδια στενά πέρασε ο Ξέρξης το 480 π.Χ. όταν επιχειρούσε εναντίον της Αθήνας.

Την περίοδο της τουρκοκρατίας το ομώνυμο χωριό λεγόταν Γλίκοβο. Η περιοχή απελευθερώθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1912 κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου μετά την σημαντική νίκη του Ελληνικού Στρατού στη ομώνυμη μάχη. Οι κύριες τουρκικές δυνάμεις – καλά εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες από Γερμανούς αξιωματικούς – αποτελούνταν από δύο και πλέον Μεραρχίες, υπό το Στρατηγό Χασάν Ταξίν Πασά, και ήταν εγκαταστημένες αμυντικά στην οχυρή τοποθεσία Σαρανταπόρου (Γλίκοβο) και Λαζαράδων – Βογκόπετρας. Η προέλαση του Ελληνικού Στρατού συνεχίστηκε.

Φυσικά, ο φλύαρος και δακρύβρεχτος ψευδοανθρωπισμός, ο οποίος χαρακτηρίζει σήμερα τον δημόσιο λόγο στη Δύση, δεν σημαίνει και κάποια χειροπιαστή διάθεση δραστικής παγκόσμιας ανακατανομής της υλικής ευημερίας. Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη το ζήτημα της υποκειμενικής εντιμότητας και της ηθικής συνέπειας.

Η χρήση (των εννοιών) και η έλλειψη θεμελίων.* Γράφει ο Αρχείος Οι έννοιες στερούνται αντικειμενικού προσδιορισμού. Προσανατολίζονται προς τα “αντι-κείμενα” και χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις προσωπικές μας επιλογές ή τα συμφέροντά μας. Εξίσου βεβαίως σύμφωνα με την ευαρέσκειά μας ή […]

Σάββατο είναι, μη Φοβάσαι… Επεισόδιο 7: Τα Σκυλιά της Ασκληπιού Γράφει ο Φώτης Μπατσίλας* Το καλοκαίρι εκπνέει σιγά-σιγά, παρέρχεται το Θέρος, όπως είπε και ο ποιητής (Χάρης Μεγαλυνός), κι όλα μοιάζουν πια με Κυριακή: οι πόλεις γεμίζουν, τα χαμόγελα φθίνουν, […]

O Mάιος Δρέψατε πάλιν, ερασταί ευδαίμονες, ναρκίσσους Eις του Mαΐου τους φαιδρούς κ’ ευώδεις παραδείσους, Kαι την παρθένον στέψατε, ήτις ως άνθος κλίνει· Eγώ δεν κόπτω, δι’ εμέ απέθανεν Eκείνη! Δεν κόπτει ο ανέραστος μυρσίνης κλώνα πλέον· Xλευάζει την οδύνην […]

Η κωμόπολη του Βελβεντού εντυπωσιάζει ιδιαίτερα το Γάλλο περιηγητή. Η παρουσία των Οθωμανών θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη σχεδόν, αν δεν υπήρχαν εκεί ένας βοεβόδας, ένας καδής και δυο απεσταλμένοι του Αλή Πασά, για να θυμίζουν στους Έλληνες πως η πατρίδα τους είναι σκλαβωμένη. Οι εύρωστοι, εργατικοί και διψασμένοι για μάθηση Βελβενδιώτες ίδρυσαν δύο σχολεία και λίγο αργότερα (1815) Βιβλιοθήκη που συντηρούσε η ακμαία και παραγωγική κοινότητα:

Μιά καίρια σύγχυση.* Γράφει ο Αρχείος “Οφείλεις να…” έναντι της “πραγματικότητας” ως οντολογικού δεδομένου (και όχι όπως προσδιορίζεται η “πραγματικότητα” από την εκάστοτε ιστορική κοινωνία, σύμφωνα με τους θεσμούς, τις επιλογές, τους νόμους και τις αξιολογήσεις που θέτει). ΄Η άλλως […]